La chanson des Restos - Les Enfoirés, Lisandro Cuxi, Jane Constance

Moi, je file un rancard

A ceux qui n’ont plus rien

Sans idéologie, discours ou baratin

On vous promettra pas

Les toujours du grand soir

Mais juste pour l’hiver

A manger et à boire

A tous les recalés de l'âge et du chômage

Les privés du gâteau, les exclus du partage

Si nous pensons à vous, c’est en fait égoïste

Demain, nos noms, peut-être grossiront la liste

Aujourd’hui, on n’a plus le droit

Ni d’avoir faim, ni d’avoir froid

Dépassé le chacun pour soi

Quand je pense à toi, je pense à moi

Je te promets pas le grand soir

Mais juste à manger et à boire

Un peu de pain et de chaleur

Dans les restos, les restos du cour

Autrefois on gardait toujours une place à table

Une soupe, une chaise, un coin dans l'étable

Aujourd’hui nos paupières et nos portes sont closes

Les autres sont toujours, toujours en overdose

J’ai pas mauvaise conscience

Ca m’empêche pas de dormir

Mais pour tout dire, ça gâche un peu le goût de mes plaisirs

C’est pas vraiment ma faute si y’en a qui ont faim

Mais ça le deviendrait, si on n’y change rien

J’ai pas de solution pour te changer la vie

Mais si je peux t’aider quelques heures, allons-y

Y a bien d’autres misères, trop pour un inventaire

Mais ça se passe ici, ici et aujourd’hui

Ik, ik ga op een date

Voor degenen die niets meer hebben

Zonder ideologie, spraak of bullshit

We beloven het je niet

Altijd een grote nacht

Maar alleen voor de winter

Eten en drinken

Aan alle drop-outs van leeftijd en werkloosheid

De beroofd van de taart, de uitgesloten van het delen

Als we aan je denken, is het eigenlijk egoïstisch

Morgen onze namen, misschien zal de lijst aanzwellen

Vandaag hebben we niet langer het recht

Noch honger hebben, noch het koud hebben

Voorbij ieder voor zich

Als ik aan jou denk, denk ik aan mij

Ik beloof je niet de grote nacht

Maar gewoon om te eten en te drinken

Een beetje brood en warmte

In de restaurants, de restaurants van de rechtbank

Vroeger zaten we altijd aan tafel

Een soep, een stoel, een hoekje in de stal

Vandaag zijn onze oogleden en onze deuren gesloten

De anderen zijn altijd, altijd een overdosis

Ik heb geen slecht geweten

Het houdt me niet uit mijn slaap

Maar om eerlijk te zijn, bederft het een beetje de smaak van mijn genoegens

Het is niet echt mijn schuld dat sommigen honger hebben

Maar het zou zijn, als we niets veranderen

Ik heb geen oplossing om je leven te veranderen

Maar als ik je een paar uur kan helpen, laten we gaan

Er is nog veel meer ellende, te veel voor een inventarisatie

Maar het gebeurt hier, hier en vandaag