Rupture à cinq temps - Leny Escudero

Je croyais pouvoir t’aimer jusqu'à la nuit des temps

Je croyais que notre amour pourrait durer longtemps

Je me rappelle encore le jour où j' t’ai connue

Mon amour était mort et puis tu es venue

J’avais besoin d’amour et tu as su m’aimer

Au bout de quelques jours revenaient les regrets

Mais toi tu étais là déjà comme installée

T’avais besoin de moi, t’avais pas de regret

Un peu plus chaque jour je maudissais mon cœur

Qui te parlait d’amour pour consoler tes pleurs

Je croyais pouvoir t’aimer jusqu'à la nuit des temps

Je croyais que notre amour allait durer longtemps

Mais je sais qu’aujourd’hui je n’ai au fond de moi

Que chagrin et ennui dès que je t’aperçois

Quand ton regard au mien sournoisement s’accroche

Il y a moins de chagrin qu’il n’y a de reproches

Et ne reste pas là, là à me regarder

Il n’y a pas que moi que tu aies pu aimer

Et ne reproche pas nos anciennes folies

Quand je pars, ne dis pas que j’emmène ta vie

Tu croyais pouvoir m’aimer jusqu'à ton dernier jour

Tu croyais que ton chagrin allait durer toujours

Mais je sais que demain un autre amour viendra

Il te prendra la main et il t’emmènera

Alors tu oublieras tous nos chers souvenirs

Qui te parlaient de moi et de notre avenir

Tu reverras l' printemps, tu r’verras tes vingt ans

À nouveau les serments, et passera le temps

Puis tu diras un jour, en lui montrant la porte

À ton dernier amour «Que le diable t’emporte

Que le diable t’emporte

Que le diable t’emporte

Que le diable t’emporte»

Ik dacht dat ik van je kon houden tot in de vroege uurtjes

Ik dacht dat onze liefde lang kon duren

Ik herinner me nog de dag dat ik je ontmoette

Mijn liefde was dood en toen kwam jij

Ik had liefde nodig en jij wist hoe je van me moest houden

Na een paar dagen kwam de spijt

Maar je was er al als geïnstalleerd

Je had me nodig, je had geen spijt

Elke dag een beetje meer vervloekte ik mijn hart

Die met je over liefde sprak om je tranen te troosten

Ik dacht dat ik van je kon houden tot in de vroege uurtjes

Ik dacht dat onze liefde lang zou duren

Maar ik weet dat ik vandaag niets in me heb

Wat een verdriet en verveling zodra ik je zie

Wanneer je blik de mijne sluw vangt

Er is minder verdriet dan schuld

En sta daar niet alleen maar naar me te staren

Je zou niet alleen van mij kunnen houden

En geef onze oude dwaasheden niet de schuld

Als ik vertrek, zeg dan niet dat ik je leven neem

Je dacht dat je van me kon houden tot je sterfdag

Je dacht dat je verdriet voor altijd zou duren

Maar ik weet dat er morgen een andere liefde zal komen

Hij pakt je hand en hij neemt je mee

Dan vergeet je al onze dierbare herinneringen

Wie heeft je over mij en onze toekomst verteld?

Je zult de lente weer zien, je zult je twintigers weer zien

Nogmaals de eden, en de tijd doden

Dan zul je op een dag zeggen, haar de deur laten zien

Naar je laatste liefde "De duivel neemt je mee"

duivel neem je mee

duivel neem je mee

duivel neem je"