La malvenue - Leny Escudero

Un jour d’hiver, elle est venue

Le destin me l’apporte

Frapper à ma porte

C'était la malvenue

Elle venait de loin

Son cœur était à nu

Mes amours étaient mortes

Elle a passé ma porte

«Tu es la bienvenue !»

Depuis longtemps déjà

J'étais seul sous mon toit

J’avais éteint mon feu

Tant pis pour l’avenir

J’avais des souvenirs

J’attendais d'être vieux

Je m'étais résigné

Un jour je l’oublierai

Quand passera le temps

Peut-être d’avoir trop aimé

Mon cœur avait mille ans

Un jour d’hiver, elle est venue

Le destin me l’apporte

Frapper à ma porte

C'était la malvenue

Elle venait de loin

Son cœur était à nu

Mes amours étaient mortes

Elle a passé ma porte

«Tu es la bienvenue !»

Le temps de mes vingt ans

Comme un coup de printemps

Soudain est revenu

Il a tendu la main

Il revenait de loin

Pour réclamer son dû

Elle m’a regardé

Puis elle m’a chanté

Un air déjà connu

Alors j’ai ouvert ma porte

Adieu les amours mortes

Bonjour la bienvenue !

Un jour d’hiver, elle est venue

Le destin me l’apporte

Frapper à ma porte

C'était la malvenue

Elle venait de loin

Son cœur était à nu

Mes amours étaient mortes

Elle a passé ma porte

«Tu es la bienvenue !»

Moi qui n’avais plus rien

Qu’un immense chagrin

J’ai trouvé des trésors

Elle a tout refleuri

Elle apportait la vie

Elle a semé de l’or

J’ai retrouvé enfin

La douceur des matins

Que je croyais perdue

Rien que de dire à demain

Moi, je n’y croyais plus

Un jour d’hiver, elle est venue

Le destin me l’apporte

Frapper à ma porte

C'était la malvenue

Elle venait de loin

Son cœur était à nu

Mes amours étaient mortes

Elle a passé ma porte

«Tu es la bienvenue !»

Moi qui avais si froid

L’ai serrée contre moi

Puis je l’ai réchauffée

Mais un jour je l’ai vue

Le regard éperdu

«Mais qu’as-tu à pleurer ?»

Elle a tendu le dos

Puis entre deux sanglots

Elle m’a murmuré

«Je repartirai un jour

Je pleure à notre amour

Je ne peux l’oublier.»

Un jour l'été est revenu

Le destin me l’apporte

Frapper à ma porte

C'était le malvenu

Elle partait au loin

Mon cœur était à nu

Mes amours étaient mortes

Elle a passé ma porte

Adieu la bienvenue

Elle a pris le chemin

Qui s'écartait du mien

Puis elle m’a souri:

«J'emporte mon chagrin

Je te laisse le tien

Que veux-tu, c’est la vie !»

Je me suis regardé

Je me suis répété

Un air déjà connu

«À jamais fermez vos portes !

On est des amours mortes

Elles sont les malvenues !»

«À jamais fermez vos portes !

On est des amours mortes

Elles sont les malvenues !»

Op een winterse dag kwam ze

Het lot brengt het naar mij

Klop op mijn deur

Het was niet welkom

Ze kwam van ver

Zijn hart was kaal

Mijn liefdes waren dood

Ze liep door mijn deur

"Alstublieft !"

Al heel lang

Ik was alleen onder mijn dak

Ik had mijn vuur gedoofd

Tot zover de toekomst

ik had herinneringen

Ik wachtte om oud te zijn

Ik heb ontslag genomen

Op een dag zal ik haar vergeten

Wanneer zal de tijd verstrijken?

Misschien door te veel liefgehad te hebben

Mijn hart was duizend jaar oud

Op een winterse dag kwam ze

Het lot brengt het naar mij

Klop op mijn deur

Het was niet welkom

Ze kwam van ver

Zijn hart was kaal

Mijn liefdes waren dood

Ze liep door mijn deur

"Alstublieft !"

De tijd van mijn twintiger jaren

Als een klap van de lente

Plotseling kwam terug

Hij stak zijn hand uit

Hij kwam van ver

Om zijn recht op te eisen

Ze keek naar mij

Toen zong ze voor mij

Een deuntje al bekend

Dus ik opende mijn deur

Vaarwel dode liefdes

Hallo welkom!

Op een winterse dag kwam ze

Het lot brengt het naar mij

Klop op mijn deur

Het was niet welkom

Ze kwam van ver

Zijn hart was kaal

Mijn liefdes waren dood

Ze liep door mijn deur

"Alstublieft !"

ik die niets had

Wat een groot verdriet

Ik heb schatten gevonden

Ze bloeide weer helemaal opnieuw

Ze bracht leven

Ze zaaide goud

Ik heb eindelijk gevonden

De zoetheid van de ochtenden

waarvan ik dacht dat het verloren was

Gewoon om te zeggen tot morgen

Ik, ik geloofde het niet meer

Op een winterse dag kwam ze

Het lot brengt het naar mij

Klop op mijn deur

Het was niet welkom

Ze kwam van ver

Zijn hart was kaal

Mijn liefdes waren dood

Ze liep door mijn deur

"Alstublieft !"

Ik die zo koud was

Ik hield haar dicht bij me

Toen heb ik het opgewarmd

Maar op een dag zag ik haar

De radeloze blik

'Maar waarom huil je?'

Ze strekte haar rug

Dan tussen twee snikken in

Ze fluisterde tegen me

"Ik zal op een dag teruggaan"

Ik huil om onze liefde

Ik kan het niet vergeten."

Op een dag kwam de zomer terug

Het lot brengt het naar mij

Klop op mijn deur

Het was niet welkom

Ze ging weg

Mijn hart was kaal

Mijn liefdes waren dood

Ze liep door mijn deur

afscheid welkom

Ze nam het pad

Wie is er afgeweken van de mijne?

Toen glimlachte ze naar me:

"Ik neem mijn verdriet weg"

ik laat je de jouwe

Wat wil je, dat is het leven!"

Ik keek naar mezelf

ik herhaalde mezelf

Een deuntje al bekend

“Sluit voor altijd je deuren!

We zijn dode liefdes

Ze zijn niet welkom!”

“Sluit voor altijd je deuren!

We zijn dode liefdes

Ze zijn niet welkom!”