Fades - Lazy Habits

First conversation of the day

Realize there’s nothing left to say

We all fall elpase from the strengths of our convictions

to the point where negativity meets our contradictions

A fate I tried to hide away

A trait that my face can’t bare to frame

A rain fine but laced with a hate that’s hard to taste

Tried to place the point in time but lost the rhythm to the rhyme

But then I fell

hoping that you missed it

Giving up a thought I just dismissed it

A wish list is drawn and acted on almost wholeheartedly

restarting the disease suffered by those who master artistry

The laugh the mast that slips under the strain

like points underneath derailing tains

A mark that’s unremovable

the scars school the stupid fool

the dreams of growing up through deepest darkest youth

But grew, to something so reflective

Could see yoruself and all you neglected

The less is more it’s easier to ignore

I’ll fall asleep and snore throughout the loudest lion’s roars

But just before, our loves become our chores

The only battles fought to settle scores

We start to sow the seed that lead the audience to leave

We feed them to the roads and watch them stagger as they go

So, I’m singing just for you

Each night could be the last

so thanks for passing through

You know I wouldn’t change a thing

Even if I could, even if I should

and all it takes is just one look

Last words are uttered in dismay

All parties turn to walk away

Strange to think now

all feelings dulled by pain

How I ever thought that I could bear this weight, take this strain

Just how did it ever come to this

A sure shot I threw but somehow missed

A vision that was crystal clouded with a mist

a hand waved it away from comfort zones to just dismiss

The list of wishes lost with nothing crossed

Too many times the hand spun roundthe clock

The ragged rascal ran around the clock

fell, lost the plot

tongue tied, rhythms stopped

fried and tied in knots

Forgot just how to walk the block

The sum of life’s excuses changes what?

Our skin was briefly touched

paths were swiftly crossed

Ships that simply pass because the rowing can’t be stopped

So, I’m singing just for you

Each night could be the last

so thanks for passing through

You know I wouldn’t change a thing

Even if I could, even if I should

and all it takes is just one look

And though we opened all these doors

we tried to let it breathe

we could have never loved it more

Eerste gesprek van de dag

Realiseer je dat er niets meer te zeggen valt

We vallen allemaal uit de kracht van onze overtuigingen

tot het punt waar negativiteit onze tegenstrijdigheden ontmoet

Een lot dat ik probeerde te verbergen

Een eigenschap die mijn gezicht niet kan bevatten

Een regenbui, maar doorspekt met een haat die moeilijk te proeven is

Probeerde het punt in de tijd te plaatsen, maar verloor het ritme van het rijm

Maar toen viel ik

in de hoop dat je het gemist hebt

Een gedachte opgevend, heb ik die gewoon afgewezen

Er wordt een verlanglijstje opgesteld en er wordt bijna van harte naar gehandeld

herstart van de ziekte die wordt geleden door degenen die het kunstenaarschap beheersen

De lach de mast die glijdt onder de spanning

zoals punten onder ontsporende tains

Een markering die niet kan worden verwijderd

de littekens school de domme dwaas

de dromen van opgroeien door de diepste, donkerste jeugd

Maar groeide, tot iets dat zo reflectief was

Kon jezelf zien en alles wat je verwaarloosde

Hoe minder is meer, het is gemakkelijker om te negeren

Ik zal in slaap vallen en snurken tijdens het luidste gebrul van de leeuw

Maar net daarvoor worden onze liefdes onze taken

De enige gevechten die werden gestreden om de rekeningen te vereffenen

We beginnen het zaadje te zaaien dat het publiek ertoe bracht te vertrekken

We voeren ze naar de wegen en zien ze wankelen terwijl ze gaan

Dus ik zing speciaal voor jou

Elke nacht kan de laatste zijn

dus bedankt voor het doorgeven

Je weet dat ik niets zou veranderen

Zelfs als ik dat zou kunnen, zelfs als ik zou moeten

en het enige dat nodig is, is slechts één blik

De laatste woorden worden met ontzetting uitgesproken

Alle partijen draaien zich om om weg te lopen

Vreemd om nu te denken

alle gevoelens afgestompt door pijn

Hoe ik ooit had gedacht dat ik dit gewicht zou kunnen dragen, deze belasting aan zou kunnen

Hoe is het ooit zover gekomen?

Een zeker schot dat ik gooide maar op de een of andere manier miste

Een visioen dat kristalhelder was met een mist

een hand wuifde het weg van comfortzones om het gewoon af te wijzen

De lijst met verloren wensen met niets gekruists

Te vaak draaide de hand de klok rond

De haveloze boef liep de klok rond

viel, verloor de plot

tong gebonden, ritmes gestopt

gebakken en in knopen gebonden

Vergeten hoe je een blokje om moet lopen

Wat verandert de som van de excuses van het leven?

Onze huid werd even aangeraakt

paden werden snel gekruist

Schepen die gewoon passeren omdat het roeien niet te stoppen is

Dus ik zing speciaal voor jou

Elke nacht kan de laatste zijn

dus bedankt voor het doorgeven

Je weet dat ik niets zou veranderen

Zelfs als ik dat zou kunnen, zelfs als ik zou moeten

en het enige dat nodig is, is slechts één blik

En hoewel we al deze deuren hebben geopend

we hebben geprobeerd het te laten ademen

we hadden er nooit meer van kunnen houden