Крылья - Лавика

Безнадежный крик печали проплывет в тишине,

Рисуя контур одиноких сердец.

Глаза закрывали и медленно падали,

Не замечали лиц в толпе.

Не в силах больше вглубь твоей души стучаться,

Не в силах прощать, не в силах жалеть,

И если невозможно мне с тобой остаться, —

Остается лететь.

Припев:

Расправить гордые крылья и лететь за облака.

Не ждать полночного звонка, твое молчание в одно дыхание.

Расправлю гордые крылья, оставляя образ твой в холодной комнате пустой,

Зачем слова, которым нету оправдания?

Ты не ты, и я не я.

Догорая, тают звезды, как надежды мои,

В твое зашторенное бьются окно.

Искала глазами, несмелыми знаками,

Сказать хотела только одно.

Не в силах больше видеть безразличий ноты,

Не в силах кричать, любить и жалеть,

И если для души моей неясно, кто ты, —

Остается лететь.

Припев:

Расправить гордые крылья и лететь за облака.

Не ждать полночного звонка, твое молчание в одно дыхание.

Расправлю гордые крылья, оставляя образ твой в холодной комнате пустой,

Зачем слова, которым нету оправдания?

Ты не ты, и я не я.

Расправить гордые крылья и лететь за облака.

Не ждать полночного звонка, твое молчание в одно дыхание.

Расправлю гордые крылья, оставляя образ твой в холодной комнате пустой,

Зачем слова, которым нету оправдания?

Ты не ты, и я не я.

А мне бы сны твои до весны пересмотреть.

Прошу, ответь, зачем любовь меняешь на боль.

Зачем мне искать тебя, чтобы вновь улететь?

Расправить крылья мне не позволь.

Een hopeloze kreet van verdriet zal in stilte zweven

De omtrek van eenzame harten tekenen.

Ogen gesloten en langzaam vielen,

Ze merkten de gezichten in de menigte niet op.

Niet langer in staat om diep in je ziel te kloppen,

Niet in staat om te vergeven, niet in staat om spijt te hebben,

En als het voor mij onmogelijk is om bij je te blijven, -

Het blijft vliegen.

Refrein:

Spreid je trotse vleugels en vlieg voorbij de wolken.

Wacht niet op de middernachtelijke oproep, je stilte is in één adem.

Ik zal mijn trotse vleugels uitslaan, jouw beeld achterlatend in een lege koude kamer,

Waarom woorden die geen rechtvaardiging hebben?

Jij bent jij niet, en ik ben ik niet.

Brandend, de sterren smelten, zoals mijn hoop,

Je raam met gordijnen klopt.

Gezocht met ogen, schuchtere tekens,

Ik wilde maar één ding zeggen.

Niet langer in staat om onverschilligheidsnoten te zien,

Niet in staat om te schreeuwen, lief te hebben en spijt te hebben,

En als het mijn ziel niet duidelijk is wie je bent, -

Het blijft vliegen.

Refrein:

Spreid je trotse vleugels en vlieg voorbij de wolken.

Wacht niet op de middernachtelijke oproep, je stilte is in één adem.

Ik zal mijn trotse vleugels uitslaan, jouw beeld achterlatend in een lege koude kamer,

Waarom woorden die geen rechtvaardiging hebben?

Jij bent jij niet, en ik ben ik niet.

Spreid je trotse vleugels en vlieg voorbij de wolken.

Wacht niet op de middernachtelijke oproep, je stilte is in één adem.

Ik zal mijn trotse vleugels uitslaan, jouw beeld achterlatend in een lege koude kamer,

Waarom woorden die geen rechtvaardiging hebben?

Jij bent jij niet, en ik ben ik niet.

En ik zou je dromen tot de lente willen herzien.

Vertel me alsjeblieft waarom je liefde verruilt voor pijn.

Waarom zou ik zoeken naar jou om weer weg te vliegen?

Laat me mijn vleugels niet uitslaan.