Soledad - La Trampa

Nada te ha desfigurado

Ni las sombras que te apretan

Ni las luces que te ensanchan con cada nueva estación

Ni siquiera los mil vientres que mi mente te agregó

Aún tienes la cara blanca reflejando el fuego azul

Ven a mi cuerpo y descanza

Todos mis sueños te doy

Hace tiempo nuevas vidas envejecen nuestra historia

Nos van perdiendo y la muerte parece tener razón

Arde la sangre en mis puños como tú en el corazón

Te sostienen todavía las paredes de alquiler

Casi rojas, casi mías

Baja a mi cama otra vez

Sobre el eco de los años sigo escuchando tu voz

Y en los muros de mi hastío yo renuevo la ilusión

Sobre el escalón de la muerte escribo tu nombre

Para terminarlo al otro lado y no perdernos

Que si tú te olvidas yo te lo recuerdo

Querida compañera mía

Querida Soledad

Niets heeft je misvormd

noch de schaduwen die je samendrukken

Noch de lichten die je bij elk nieuw seizoen verbreden

Zelfs niet de duizend buiken die mijn geest aan jou heeft toegevoegd

Je hebt nog steeds het witte gezicht dat het blauwe vuur weerkaatst

Kom naar mijn lichaam en rust

Al mijn dromen geef ik je

Lang geleden verouderen nieuwe levens onze geschiedenis

Ze verliezen ons en de dood lijkt goed te zijn

Verbrandt het bloed in mijn vuisten zoals jij in het hart

De gehuurde muren houden je nog steeds vast

bijna rood, bijna van mij

Kom weer naar mijn bed

Over de echo van de jaren heen blijf ik je stem horen

En in de muren van mijn verveling hernieuw ik de illusie

Op de trede van de dood schrijf ik je naam

Om het aan de andere kant af te maken en niet te verdwalen

Dat als je het vergeet, ik je eraan zal herinneren

lieve metgezel van mij

lieve eenzaamheid