Hanoï - La Grande Sophie

Dans le rétro je regarde si je t’aperçois

Hanoï, Hanoï, je me souviens

Ton visage, ton parfum, tes ruelles aussi

Je te regarde passer je suis chez toi

Hanoï, Hanoï, tu me retiens

Tes typhons pleurent

Tes héros meurent

La pluie dégringole

Autour du lac j’entends comme

Des bruits qui raisonnent

Des vagues de motos

Quelle est cette autre personne?

Ton cœur qui klaxonne

Sous ton regard à croupis

Autour du lac il y a comme

Un monde qui bouillonne

Devant moi un tableau

Des amoureux se questionnent

Et ma voix chantonne

Je te reverrai

Dans la chaleur humide sur tes trottoirs

Hanoï, Hanoï, tu me fais voir

Ton sourire, ta vie dehors, tes couleurs aussi

Sous la jungle électrique je perds mon chemin

Hanoï, Hanoï, je t’appartiens

Sur l’eau verte Tes marionnettes

Dansent une autre vie

Autour du lac j’entends comme

Des bruits qui raisonnent

Des vagues de motos

Quelle est cette autre personne?

Ton cœur qui klaxonne

Sous ton regard à croupis

Autour du lac il y a comme

Un monde qui bouillonne

Devant moi un tableau

Des amoureux se questionnent

Et ma voix chantonne

Je te reverrai

Dans le rétro je regarde si je t’aperçois

Hanoï, Hanoï, si loin de moi

Le vélo, la fleur de lune et moi à Paris

Hanoï, Hanoï

Achterin kijk ik als ik je zie

Hanoi, Hanoi, ik herinner het me?

Je gezicht, je parfum, ook je steegjes

Ik zie je voorbij komen, ik ben bij je huis

Hanoi, Hanoi, je houdt me vast

Je tyfoons huilen

Je helden sterven

De regen valt

Rond het meer hoor ik graag

Klinkt die reden

golven van motorfietsen

Wie is deze andere persoon?

Je toeterende hart

Onder je hurkende blik

Rond het meer is er zoiets als

Een borrelende wereld

Voor mij een schilderij

Liefhebbers ondervragen elkaar

En mijn stem zoemt

Ik zal je weer zien

In de vochtige hitte op je trottoirs

Hanoi, Hanoi, laat het me zien

Je glimlach, je leven buiten, ook je kleuren

Onder de elektrische jungle raak ik de weg kwijt

Hanoi, Hanoi, ik hoor bij jou

Op het groene water Jouw poppen

Dans een ander leven

Rond het meer hoor ik graag

Klinkt die reden

golven van motorfietsen

Wie is deze andere persoon?

Je toeterende hart

Onder je hurkende blik

Rond het meer is er zoiets als

Een borrelende wereld

Voor mij een schilderij

Liefhebbers ondervragen elkaar

En mijn stem zoemt

Ik zal je weer zien

Achterin kijk ik als ik je zie

Hanoi, Hanoi, zo ver van mij

De fiets, de bloem van de maan en ik in Parijs

Hanoi, Hanoi