Chelsea Hotel #2 - Kyle Craft

I remember you well in the Chelsea Hotel,

you were talking so brave and so sweet,

giving me head on the unmade bed,

while the limousines wait in the street.

Those were the reasons and that was New York,

we were running for the money and the flesh.

And that was called love for the workers in song

probably still is for those of them left.

Ah but you got away, didn’t you babe,

you just turned your back on the crowd,

you got away, I never once heard you say,

I need you, I don’t need you,

I need you, I don’t need you

and all of that jiving around.

I remember you well in the Chelsea Hotel

you were famous, your heart was a legend.

You told me again you preferred handsome men

but for me you would make an exception.

And clenching your fist for the ones like us who are oppressed by the figures of beauty,

you fixed yourself, you said, «Well never mind,

we are ugly but we have the music.»

And then you got away, didn’t you babe…

I don’t mean to suggest that I loved you the best,

I can’t keep track of each fallen robin.

I remember you well in the Chelsea Hotel,

that’s all, I don’t even think of you that often.

Ik herinner me je goed in het Chelsea Hotel,

je sprak zo moedig en zo lief,

me hoofd op het onopgemaakte bed geven,

terwijl de limousines op straat wachten.

Dat waren de redenen en dat was New York,

we renden voor het geld en het vlees.

En dat heette liefde voor de arbeiders in het lied

waarschijnlijk nog steeds voor degenen die over zijn.

Ah, maar je bent ontsnapt, nietwaar schat,

je keerde de menigte de rug toe,

je bent ontsnapt, ik heb je nooit horen zeggen,

Ik heb je nodig, ik heb je niet nodig,

Ik heb je nodig, ik heb je niet nodig

en al dat gehuil.

Ik herinner me je nog goed in het Chelsea Hotel

je was beroemd, je hart was een legende.

Je vertelde me weer dat je de voorkeur gaf aan knappe mannen

maar voor mij zou je een uitzondering maken.

En je vuist balde voor degenen zoals wij die worden onderdrukt door de figuren van schoonheid,

je repareerde jezelf, je zei: "Nou, laat maar,

we zijn lelijk, maar we hebben de muziek.»

En toen kwam je weg, nietwaar schat...

Ik wil niet suggereren dat ik het meest van je hield,

Ik kan niet elke gevallen roodborstje bijhouden.

Ik herinner me je goed in het Chelsea Hotel,

dat is alles, ik denk niet eens zo vaak aan je.