Bridge City Rose - Kyle Craft

You didn’t know you couldn’t stand

To watch it all slip through your hands

The wayward angel, your promised land, they’ve burnt to the ground

Stone drunk on Halloween, it shivers like some trick to me

When a call comes from your balcony

But no one’s around

So pick your fight, break down the door

Endless nights, waging war against yourself on the bathroom floor spilling it

out

Now I’m on the bed, my hair’s undone

My face is wet, her face is worn

From empty years and bitter scorn, and a Victorian love

Now I don’t wanna cause you grief

I don’t wanna take the lead

Little girl, all I wanna see is you getting off

Clenching thirst and heavy breath

Naked as the night we met

You left it up to me I guess

But I’m slow on the draw

So while the poor boys sit lonesome at the last call

And the shy ones stare down at their toes

I’ll make way for that woman

And the mean kingdom coming

I get tired walking these streets of gold

And I’ll call her my Bridge City Rose

Yeah, I’ll call her my Bridge City Rose

The garden on her windowsill

Her crystal moons and family stills

Jawbone treasures, beatnik thrills

And blood red mulled wine

The sweet hanging overhead

With books I bought but never read

Can I lay low here?

Can I stop instead?

And stay for awhile?

'Cause I can’t remember the last time

I wasn’t drawn in neon lights

Sat come drink up the water’s fine

And the whiskey’s half off

But before you find yourself torn between lovers

Or you’re stuck wearing yesterday’s clothes

Let’s make way for that lady and her sweet spirit breaking

Fine glass against any old stone

Yeah, I called her my Bridge City Rose

Yeah, I called her my Bridge City Rose

Je wist niet dat je niet kon staan

Om het allemaal door je handen te zien glippen

De eigenzinnige engel, je beloofde land, ze zijn tot de grond toe afgebrand

Stone dronken op Halloween, het rilt als een truc voor mij

Als er een oproep van je balkon komt

Maar er is niemand in de buurt

Dus kies je strijd, breek de deur open

Eindeloze nachten, oorlog voeren tegen jezelf op de badkamervloer en het morsen

uit

Nu lig ik op bed, mijn haar zit los

Mijn gezicht is nat, haar gezicht is versleten

Van lege jaren en bittere minachting, en een Victoriaanse liefde

Nu wil ik je geen verdriet doen

Ik wil niet de leiding nemen

Kleine meid, ik wil alleen maar zien dat je uitstapt

Dorst gebald en zwaar ademen

Naakt als de nacht dat we elkaar ontmoetten

Je liet het aan mij over, denk ik

Maar ik ben traag met de loting

Dus terwijl de arme jongens eenzaam zitten bij de laatste oproep

En de verlegenen staren naar hun tenen

Ik zal plaats maken voor die vrouw

En het gemene koninkrijk komt eraan

Ik word het beu om door deze gouden straten te lopen

En ik noem haar mijn Bridge City Rose

Ja, ik noem haar mijn Bridge City Rose

De tuin op haar vensterbank

Haar kristallen manen en familiefoto's

Kaakbeenschatten, beatnik-sensatie

En bloedrode glühwein

Het zoete dat boven je hangt

Met boeken die ik heb gekocht maar nooit heb gelezen

Mag ik hier neerliggen?

Kan ik in plaats daarvan stoppen?

En een tijdje blijven?

Omdat ik me de laatste keer niet kan herinneren

Ik werd niet getekend door neonlichten

Zat kom opdrinken, het water is prima

En de whisky is half af

Maar voordat je merkt dat je verscheurd wordt tussen geliefden

Of je zit vast in de kleren van gisteren

Laten we plaats maken voor die dame en haar zoete geest breekt

Fijn glas tegen elke oude steen

Ja, ik noemde haar mijn Bridge City Rose

Ja, ik noemde haar mijn Bridge City Rose