Упрёков лёд - Круиз

Я несу тебе упрёков лёд,

Я, как дождь, что за горой идёт.

По началу снегом он бывает,

До земли не долетая тает.

Я иду, ты шел уже сто раз,

Думаю свою излить я душу.

Но не пью слёзы, что сейчас,

Так легко с твоих стекают глаз.

Не тебя, меня слепят и душат,

Не тебя, меня слепят и душат,

Не тебя, меня слепят и душат слёзы.

Я лишаюсь силы лишь когда

Ты мне круг спасательный бросаешь.

И опять беда мне — не беда,

Снова жду я твоего суда.

Я бегу к тебе, и в попыхах

Что-то важное сказать пытаюсь.

Но напрасно, всё в твоих глазах,

Молча, как в искуственных морях.

Молча я тону и задыхаюсь,

Молча я тону и задыхаюсь,

Молча я тону и задыхаюсь в глазах.

Я лишаюсь силы лишь когда

Ты мне круг спасательный бросаешь.

И опять беда мне — не беда,

Снова жду я твоего суда.

Ik breng je ijs verwijten,

Ik ben als de regen achter de berg.

In het begin is het toevallig sneeuw,

Voordat het de grond bereikt, smelt het.

Ik ga, je hebt al honderd keer gelopen,

Ik denk om mijn ziel uit te storten.

Maar ik drink geen tranen, wat nu,

Het is zo gemakkelijk voor je ogen om te druppelen.

Jij niet, ze verblinden me en wurgen me,

Jij niet, ze verblinden me en wurgen me,

Jij niet, tranen verblinden me en verstikken me.

Ik verlies mijn kracht alleen wanneer

Je gooit een reddingsboei naar mij.

En nogmaals, moeite is voor mij geen probleem,

Nogmaals, ik wacht op uw oordeel.

Ik ren naar je toe, en in een haast

Ik probeer iets belangrijks te zeggen.

Maar tevergeefs, alles is in je ogen,

Stil, als in kunstmatige zeeën.

Stilletjes verdrink ik en stik ik

Stilletjes verdrink ik en stik ik

Zwijgend verdrink ik en stik in mijn ogen.

Ik verlies mijn kracht alleen wanneer

Je gooit een reddingsboei naar mij.

En nogmaals, moeite is voor mij geen probleem,

Nogmaals, ik wacht op uw oordeel.