Дембельская - Конец фильма

И вот стою я на плацу,

В парадной форме, навсегда покинув строй,

И чуть не слезы по лицу, сегодня к матери, отцу,

Солдат уходит домой.

В мечтах я видел этот час,

Осталось мне один лишь выполнить приказ,

Покинуть воинскую часть, где я себя оставил часть,

Солдат уходит в запас.

Рота подъем, будет сниться страшным сном,

Рота отбой, за окошком дембель мой.

Я слать не буду телеграмм,

И в кассе воинской мне выдадут билет,

Войду, скажу лишь, здравствуй мам, отец налей нам по сто грамм,

Ведь не прошло и двух лет.

И вот я на плацу стою,

В парадной форме и гляжу в глаза ребят,

Но в них себя не узнаю,

И понимаю, что в строю,

Как будто умер солдат.

Рота подъем.

Будет сниться страшным сном,

Рота отбой.

За окошком дембель мой.

Рота подъем.

Будет сниться страшным сном,

Рота отбой.

За окошком дембель мой.

En hier sta ik op het paradeterrein,

In uniform, voor altijd de gelederen verlatend,

En bijna tranen over mijn gezicht, vandaag aan mijn moeder, vader,

De soldaat gaat naar huis.

In mijn dromen zag ik dit uur

Ik hoefde alleen maar bevelen op te volgen.

Verlaat de militaire eenheid waar ik mezelf verliet,

De soldaat gaat met pensioen.

Rota stijgt, zal een vreselijke droom hebben,

Het bedrijf hangt op, mijn demobilisatie staat buiten het raam.

Ik stuur geen telegrammen

En bij de militaire kassa zullen ze me een kaartje geven,

Ik kom binnen, ik zal gewoon zeggen, hallo moeders, vader, schenk ons ​​honderd gram in,

Het is nog geen twee jaar geleden.

En hier sta ik op het paradeterrein,

In uniform en ik kijk in de ogen van de jongens,

Maar ik herken mezelf er niet in.

En ik begrijp dat in de gelederen,

Alsof er een soldaat was omgekomen.

Soldaten staan ​​op.

Zal een vreselijke droom hebben

Bedrijf af.

Achter het raam is mijn demobilisatie.

Soldaten staan ​​op.

Zal een vreselijke droom hebben

Bedrijf af.

Achter het raam is mijn demobilisatie.