Звезда по имени Солнце - КИНО

Белый снег, серый лёд на растрескавшейся земле.

Одеялом лоскутным на ней - город в дорожной петле.

А над городом плывут облака, закрывая небесный свет.

А над городом - желтый дым, городу две тысячи лет,

Прожитых под светом Звезды по имени Солнце...

И две тысячи лет - война, война без особых причин.

Война - дело молодых, лекарство против морщин.

Красная, красная кровь - через час уже просто земля,

Через два на ней цветы и трава, через три она снова жива

И согрета лучами Звезды по имени Солнце...

И мы знаем, что так было всегда, что Судьбою больше любим,

Кто живет по законам другим и кому умирать молодым.

Он не помнит слово "да" и слово "нет", он не помнит ни чинов, ни имён.

И способен дотянуться до звёзд, не считая, что это сон,

И упасть, опаленным Звездой по имени Солнце...

Witte sneeuw, grijs ijs op gebarsten grond.

Een lappendeken erop - een stad in een lus van wegen.

Wolken zweven boven de stad en blokkeren het licht van de hemel.

En boven de stad - gele rook, de stad is tweeduizend jaar oud,

Leefde onder het licht van een ster genaamd de zon...

En tweeduizend jaar - oorlog, oorlog zonder speciale redenen.

Oorlog is een zaak van jongeren, een remedie tegen rimpels.

Rood, rood bloed - over een uur is het gewoon aarde,

In twee zijn er bloemen en gras op haar, in drie leeft ze weer.

En opgewarmd door de stralen van een ster genaamd de zon...

En we weten dat het altijd zo is geweest, dat we meer van Fate houden,

Die leeft volgens de wetten van anderen en die jong sterft.

Hij herinnert zich het woord "ja" en het woord "nee" niet, hij herinnert zich geen rangen of namen.

En in staat om de sterren te bereiken, zonder te bedenken dat dit een droom is,

En vallen, verschroeid door een ster genaamd de zon...