Стук - КИНО

Струн провода, ток по рукам,

Телефон на все голоса говорит: "Пока!"

Пора...

И пальто на гвозде, шарф в рукаве

И перчатки в карманах шепчут:

"Подожди до утра!"

До утра...

Но странный стук зовёт: "В дорогу!"

Может сердца, а может стук в дверь.

И, когда я обернусь на пороге,

Я скажу одно лишь слово: "Верь!"

И опять на вокзал, и опять к поездам,

И опять проводник выдаст бельё и чай,

И опять не усну, и опять сквозь грохот колёс

Мне послышится слово: "Прощай!"

Но странный стук зовёт: "В дорогу!"

Может сердца, а может стук в дверь.

И, когда я обернусь на пороге,

Я скажу одно лишь слово: "Верь!"

Но странный стук зовёт: "В дорогу!"

Может сердца, а может стук в дверь.

И, когда я обернусь на пороге,

Я скажу одно лишь слово: "Верь!"

Draadsnaren, stroom op de handen,

De telefoon zegt in alle stemmen: "Bye!"

Het is tijd...

En een jas aan een spijker, een sjaal in de mouw

En de handschoenen in de zakken fluisteren:

"Wacht tot morgen!"

Tot de ochtend...

Maar een vreemde klop roept: "Op de weg!"

Misschien harten, of misschien een klop op de deur.

En als ik me omdraai bij de deur

Ik zal maar één woord zeggen: "Geloof!"

En weer naar het station, en weer naar de treinen,

En weer zal de conducteur linnengoed en thee uitdelen,

En opnieuw zal ik niet in slaap vallen, en opnieuw door het gebrul van wielen

Ik zal het woord horen: "Vaarwel!"

Maar een vreemde klop roept: "Op de weg!"

Misschien harten, of misschien een klop op de deur.

En als ik me omdraai bij de deur

Ik zal maar één woord zeggen: "Geloof!"

Maar een vreemde klop roept: "Op de weg!"

Misschien harten, of misschien een klop op de deur.

En als ik me omdraai bij de deur

Ik zal maar één woord zeggen: "Geloof!"