Минутная слабость - Kerry Force

Как-то запутано всё что ли, занавешу шторы и посижу подумаю, прям как раньше в

школе

Пополам поделю всё взвешу и обдумаю и найду нужный лад и нужные струны.

И как-то типа потеряла или наоборот, разворот наполовину посчитала своим долгом.

Там где меня ждали с теплом и чистым сердцем, там где никогда мне не стали бы

сыпать перца.

Глаза заплыли горькими слезами, но я их смогла остановить улыбаясь скрипя зубами

Тебе… от меня маленький подарок… Привет… произнесла я сладко так…

И растворились на несколько часов с тобой, потом просил остановись, не уходи,

стой.

И так нежно прикоснулся к моим губам, но я уже всю эту шаль делю напополам.

Как-то приятно, как-то близко, но увы не то, закрой окно, маленький,

а я пойду на дно.

Мне видимо там и место, заняла свою ношу, не тыкай в сердце нож мне,

будь осторожен

Я больше никогда не подарю тебе рай, твои слова не дали ничего, я пролистаю.

Была минутная слабость, взять твою ладонь, но думать что так будет всегда, увы,

не стоит.

Я больше никогда не подарю тебе рай, твои слова не дали ничего, я пролистаю.

Была минутная слабость, взять твою ладонь, но думать что так будет всегда, увы,

не стоит.

Каплями капали мы собрав всю пыль, как это так как будут дальше только сны.

Ай йаай йаай не стоит смотреть так в глаза, ны не увидишь ничего в отражении

себя

Ну, всё, я поплыла!

Давай, пока, пока!

Развернулась и молча ушла…

через времена

Ностальгия окутала, но не связала ноги и по дороге я пошла подведя все итоги…

Нет не колит сердце, в нём уже другой, если увидишь, то обойди меня стороной.

Просто не стоит, нам слишком часто пересекаться и отсекаться будет всё,

начни считать на пальцах.

Сколько раз, сколько фраз, сколько оскалов собак, достала меня злость,

хочу доброту и слабость.

Дай мне её, дай мне ещё, хотя нет, не надо, давай оставим всё как есть без

лишних запарок,

Нам не по пути, мы вывернем всё на изнанку, я слышу тебя странно,

будто бы в астралах

По разным сторонам, но не стирав улыбку с лица, мы так же будем плыть,

и иногда угарать.

Alles is op de een of andere manier in de war, ik doe de gordijnen dicht en ga zitten en denk, net als voorheen in

school

Ik deel alles doormidden, weeg het en denk erover na en vind de juiste fret en de juiste snaren.

En op de een of andere manier, zoals, ik verloor het, of vice versa, ik beschouwde de omkering half als mijn plicht.

Waar ze op me wachtten met warmte en een puur hart, waar ze nooit zouden hebben

strooi peper.

Mijn ogen zwommen van bittere tranen, maar ik kon ze stoppen met glimlachen en op mijn tanden knarsen

Aan jou... een klein cadeautje van mij... Hallo... Ik zei zo lief...

En ze verdwenen een paar uur met jou, en vroegen me te stoppen, niet weg te gaan,

stop.

En raakte zo zachtjes mijn lippen aan, maar ik deel deze hele sjaal al in tweeën.

Op de een of andere manier aangenaam, op de een of andere manier dichtbij, maar helaas, niet dat, doe het raam dicht, kleintje,

en ik ga naar de bodem.

Het lijkt mij dat er een plaats is, ik nam mijn last, steek geen mes in mijn hart,

doe voorzichtig

Ik zal je nooit meer het paradijs geven, je woorden gaven niets, ik zal er doorheen scrollen.

Er was een tijdelijke zwakte, om je hand te pakken, maar om te denken dat het altijd zo zal zijn, helaas,

het niet waard.

Ik zal je nooit meer het paradijs geven, je woorden gaven niets, ik zal er doorheen scrollen.

Er was een tijdelijke zwakte, om je hand te pakken, maar om te denken dat het altijd zo zal zijn, helaas,

het niet waard.

We druppelden van druppels en verzamelden al het stof, zoals het is, omdat alleen dromen zullen voortduren.

Ay yaay yaay je moet niet zo in de ogen kijken, we zullen niets zien in de reflectie

mezelf

Nou, dat is het, ik zwom!

Kom op, doei, doei!

Ze draaide zich om en ging stilletjes weg...

door de tijd heen

Nostalgie omhulde, maar bond mijn benen niet, en ik ging langs de weg en somde alle resultaten op ...

Nee, het hart doet geen pijn, het is er al anders in, als je het ziet, omzeil me dan.

Het is het gewoon niet waard, we kruisen te vaak paden en alles wordt afgesneden,

begin op je vingers te tellen.

Hoe vaak, hoeveel zinnen, hoeveel grijns van honden, woede kreeg me,

Ik wil vriendelijkheid en zwakte.

Geef het aan mij, geef me meer, hoewel nee, niet doen, laten we het laten zoals het is zonder

extra franje,

We zijn niet onderweg, we zullen alles binnenstebuiten keren, ik hoor je vreemd,

als in astrale vlakken

Aan verschillende kanten, maar zonder de glimlach van onze gezichten te wissen, zullen we ook zeilen,

en soms verdwalen.