Architecture of Life - Karlahan

Life, as a matter of time, a sigh in the overall calculation of the cosmos,

a spark of energy in the infinite coldness, a

trivial existence before the eyes of creation.

It will last as long as this sand falling to the ground lasts, then it will be

lost for all the Eternity.

Time, as a human condition, is the structure always pointing to the end,

always carrying us with it while everything

fades away.

It rules every affair in our presence.

Our ‘forever' is a short term in the universal countdown to nowhere.

Countless inner links compose the perfect gears to set all this plenitude into

motion.

We are nothing but the cosmos itself, a consequence of the architecture of life.

And I wake my eyes from these tiny hands to this starry night and admire the

beginning of a myriad of

stories like ours.

Every single part fits in this strange and amazing poise that makes me feel

irrelevant, but immeasurable at the

same time.

I will always feel delighted about the complexity holding this moment,

this little spark.

The insignificance of a sigh in a life makes sense to an entire universe

confined perfectly in these tiny hands,

recalling every step that time has tracked.

By Iban de Dios / Guillem Rejón / Sergi Gracia

Het leven, als een kwestie van tijd, een zucht in de algemene berekening van de kosmos,

een vonk van energie in de oneindige kou, een

triviaal bestaan ​​voor de ogen van de schepping.

Het gaat zo lang mee als dit zand dat op de grond valt, duurt, dan zal het zo zijn

verloren voor de eeuwigheid.

Tijd, als een menselijke conditie, is de structuur die altijd naar het einde wijst,

altijd met ons mee, terwijl alles

verdwijnt.

Het regeert elke zaak in onze aanwezigheid.

Onze 'voor altijd' is een korte termijn in het universele aftellen naar nergens.

Talloze innerlijke schakels vormen de perfecte versnellingen om al deze overvloed in te zetten

beweging.

We zijn niets anders dan de kosmos zelf, een gevolg van de architectuur van het leven.

En ik maak mijn ogen wakker van deze kleine handen naar deze sterrennacht en bewonder de

begin van een groot aantal

verhalen zoals de onze.

Elk onderdeel past in deze vreemde en verbazingwekkende houding die me een gevoel geeft

irrelevant, maar onmetelijk bij de

dezelfde tijd.

Ik zal altijd blij zijn met de complexiteit van dit moment,

deze kleine vonk.

De onbeduidendheid van een zucht in een leven is logisch voor een heel universum

perfect opgesloten in deze kleine handen,

herinnerend aan elke stap die de tijd heeft gevolgd.

Door Iban de Dios / Guillem Rejón / Sergi Gracia