Déjà Vu - Juliane Werding

Fremd war das Dorf und verborgen die Straße zum Meer

Fremd war das Haus, doch ich fühle, ich war schon mal hier

Ein Mann sitzt auf den Stufen und sagt: «Du kommst zu früh»

Uhh — Déjà-vu

Er führt mich hinein, und er zündet die Nachtlichter an Ein Rauschen von früher umfängt mich und hält mich in Bann

Die Sonne ist verschwunden, so rot war sie noch nie

Uhh — Déjà-vu

Uhh — Déjà-vu

«Sag mir, fährt mein Schiff noch heut in das Land der Ewigkeit?

Wann, alter Mann, fängt meine letzte Reise an?

Heut oder nie?" — Déjà-vu

Ich seh meinen Wagen und mich und die Klippen so nah

Es reißt mich zurück, und ich spür noch die Todesgefahr

Mein Wagen in der Tiefe, sterben wollt ich nie

Uhh — Déjà-vu

Er sagt: «Dieses Schiff geht heut in das Land der Ewigkeit

Glaub’s oder nicht, doch da ist kein Platz für dich

Du kommst zu früh" — Déjà-vu

Ich lache und ich weine: «Alter Mann, merci!»

Uhh — Déjà-vu

Ich war zu früh — Déjà-vu

Ich bin zu früh — Déjà-vu

Het dorp was vreemd en de weg naar de zee was verborgen

Het huis was vreemd, maar ik heb het gevoel dat ik hier eerder ben geweest

Een man zit op de trap en zegt: "Je bent te vroeg"

Uhh — déjà vu

Hij leidt me naar binnen en hij steekt de nachtlichten aan. Een ruis van vroeger omringt me en houdt me betoverd

De zon is verdwenen, hij is nog nooit zo rood geweest

Uhh — déjà vu

Uhh — déjà vu

«Vertel me, vaart mijn schip vandaag naar het land van de eeuwigheid?

Wanneer, oude man, begint mijn laatste reis?

Vandaag of nooit?" — Déjà vu

Ik zie mijn auto en ik en de kliffen zo dichtbij

Het trekt me terug en ik voel nog steeds het gevaar van de dood

Mijn wagen in de diepte, ik wilde nooit sterven

Uhh — déjà vu

Hij zegt: «Dit schip gaat vandaag naar het land van de eeuwigheid»

Geloof het of niet, er is geen plaats voor jou

Je bent vroeg" — Déjà vu

Ik lach en ik huil: "Oude man, merci!"

Uhh — déjà vu

Ik was vroeg - déjà vu

Ik ben vroeg - déjà vu