Lines On Palms - Josh Pyke

Sometimes I know I become

All that’s weak in a man, and weak in a boy

But I keep trying and I won’t quit

And that must be worth something more

Than a strong man who believes

That there’s nothing left to try for

And I can be cold, I know, I know

But a woman is a warm breath on the back of your neck

And a warm belly pressed against yours

We need to feel the sum of all our parts

Are more than what’s laid out in lines upon our palms

Although our hands aren’t tied, we move as though they are

There’s one house in every town that everyone fears

And everyone steers clear

And I don’t wanna live like that

I’d rather live somewhere more like you

By the sea, where the cliffs keep sentry

Watching over me

And it can get rough out there I know

But a woman is a sail that remains unfurled

So stay ahead of the wind, man, or you won’t catch her

We need to feel the sum of all our parts

Are more than what’s laid out in lines upon our palms

Although our hands aren’t tied, we move as though they are

Until we’re bound by branching out

Sometimes I know where I am

And what I’m doing, and what things might become

But that always seems such a fleeting state

For the remainder of the time I feel like I am a babe in the woods,

howling for deliverance

And I can be cold, I know, I know

But a woman is a warm breath on the back of your neck

And a warm belly pressed against yours

Soms weet ik dat ik word

Alles wat zwak is in een man, en zwak in een jongen

Maar ik blijf proberen en ik geef niet op

En dat moet iets meer waard zijn

Dan een sterke man die gelooft

Dat er niets meer te proberen is

En ik kan het koud hebben, ik weet het, ik weet het

Maar een vrouw is een warme adem in je nek

En een warme buik tegen de jouwe gedrukt

We moeten de som van al onze delen voelen

Zijn meer dan wat in lijnen op onze handpalmen is vastgelegd

Hoewel onze handen niet gebonden zijn, bewegen we alsof ze dat wel zijn

Er is één huis in elke stad waar iedereen bang voor is

En iedereen blijft uit de buurt

En zo wil ik niet leven

Ik woon liever ergens zoals jij

Aan zee, waar de kliffen de wacht houden

Over mij waken

En het kan daar ruw worden, ik weet het

Maar een vrouw is een zeil dat ontplooid blijft

Dus blijf de wind voor, man, anders vang je haar niet

We moeten de som van al onze delen voelen

Zijn meer dan wat in lijnen op onze handpalmen is vastgelegd

Hoewel onze handen niet gebonden zijn, bewegen we alsof ze dat wel zijn

Totdat we gebonden zijn aan vertakkingen

Soms weet ik waar ik ben

En wat ik aan het doen ben, en wat dingen zouden kunnen worden

Maar dat lijkt altijd zo'n vluchtige toestand

Voor de rest van de tijd voel ik me een schat in het bos,

huilend om verlossing

En ik kan het koud hebben, ik weet het, ik weet het

Maar een vrouw is een warme adem in je nek

En een warme buik tegen de jouwe gedrukt