Buttons - Josh Pyke

In my mind, not enough birds have died

In the shadow of this once cast stone

And I’m not unwell, but I am ill at ease

With all the buttons still left to sew

Through needles eyes

See me sharper than I see myself…

So you should stitch me in to stop me from bleeding

And education can be fickle I think

Sometimes the more you learn

The more you lose a sense of what you think you know

About all the buttons still left to sew

And I’m outside myself more and more these days

So you should stitch my skin to stop me from bleeding

All over this fresh sing and I

Acknowledge all the corners

And all the freshly painted walls, that bear no former scars

Since they’re patched up and over now

But I was born of miners and I’m designed to chip away, tunnel in the dark…

But why must it always come down to some unseen contender?

I don’t know

When hatchlings all we are

Just battling the whitewash birds above

Sharks below

Though I feel empathy

Towards the ones who threaten me

I’d still leave them soft-shelled to the beaks of crows…

But every now and then a tempest blows

And the veneer I keep comes unsewn

But will you ever read me well?

I can only assume so

And I’m buoyant like a flotsam man

Now relegated by the waves to land

They dry me like a brittle bone

Paraded like a polished stone

And that’s what you ought to know

I’d see them smashed on the reefs below

Volgens mij zijn er niet genoeg vogels gestorven

In de schaduw van deze ooit gegoten steen

En ik ben niet onwel, maar ik ben ziek op mijn gemak

Met alle knopen nog over om te naaien

Door naalden ogen

Zie me scherper dan ik mezelf zie...

Dus je moet me hechten om te voorkomen dat ik bloed

En onderwijs kan wispelturig zijn denk ik

Soms hoe meer je leert

Hoe meer je een gevoel verliest van wat je denkt te weten

Over alle knopen die nog moeten worden genaaid

En ik ben tegenwoordig steeds meer buiten mezelf

Dus je moet mijn huid hechten om te voorkomen dat ik bloed

Over deze frisse zang en ik

Erken alle hoeken

En alle pas geverfde muren, die geen voormalige littekens meer hebben

Omdat ze nu zijn opgelapt

Maar ik ben geboren uit mijnwerkers en ik ben ontworpen om weg te hakken, te tunnelen in het donker...

Maar waarom moet het altijd neerkomen op een onzichtbare mededinger?

Ik weet het niet

Als jongen zijn we allemaal

Gewoon vechten tegen de witgekalkte vogels hierboven

Haaien hieronder

Hoewel ik empathie voel

Tegen degenen die mij bedreigen

Ik zou ze nog steeds met zachte dop aan de snavels van kraaien laten...

Maar zo nu en dan waait er een storm

En het fineer dat ik bewaar, wordt niet genaaid

Maar zul je me ooit goed lezen?

Ik kan alleen maar aannemen van wel

En ik ben opgewekt als een flotsam man

Nu gedegradeerd door de golven om te landen

Ze drogen me uit als een broos bot

Geparadeerd als een gepolijste steen

En dat is wat je zou moeten weten

Ik zou ze kapot zien slaan op de riffen hieronder