Taut - John Parish, PJ Harvey

Can I tell you something?

Can I tell you a story?

It’s about me and Billy

Because I remember

I remember it all started when he bought that car

It was the first thing he’d ever owned apart from me

And the color was red

And the color was red and he drove me

He drove me out of my mind

I’m over it now

It was spring or summer sixty five I don’t remember

Steaming and sweating and sticking against the wheel

And I could see the tendons stand out in the back of his neck

And he used to make me pray, wearing a mask like a death’s head

When he put me there in the back seat, and he said

Inherited his father’s hate that what he’d say

And he custom of destruct the pain of every escape but somehow

He could make joy come loose inside

I would feel really I would feel really and truly alive

And I would do anything for him

It just wasn’t enough

It was never enough

He’d turn to me and say

He’d, he’d say «even the son of god had to die, my darling»

And he wanted everything

He wanted everything

He wanted the honey from the king

Each new moon

He used to make me pray

Every morning

Hidden in the backseat, such Jesus

He’d make me pray

And he’d in there when he wanted everything

He wanted the honey from the king

Say it

«Even the son of god had to die my darling»

Go on, say it!

Kan ik je iets vertellen?

Mag ik je een verhaal vertellen?

Het gaat over mij en Billy

Omdat ik het me herinner

Ik herinner me dat het allemaal begon toen hij die auto kocht

Het was het eerste dat hij ooit had gehad, behalve mij

En de kleur was rood

En de kleur was rood en hij reed me

Hij heeft me gek gemaakt

Ik ben er nu overheen

Het was lente of zomer vijfenzestig ik weet het niet meer

Stomen en zweten en tegen het stuur plakken

En ik kon de pezen zien uitsteken in de achterkant van zijn nek

En hij liet me bidden, terwijl hij een masker droeg als een doodshoofd

Toen hij me daar op de achterbank zette, en hij zei:

Erfde de haat van zijn vader dat wat hij zou zeggen

En hij had de gewoonte om de pijn van elke ontsnapping te vernietigen, maar op de een of andere manier...

Hij kon vreugde van binnen los laten komen

Ik zou me echt voelen Ik zou me echt en echt levend voelen

En ik zou alles voor hem doen

Het was gewoon niet genoeg

Het was nooit genoeg

Hij wendde zich tot mij en zei:

Hij zou, hij zou zeggen, «zelfs de zoon van god moest sterven, mijn liefste»

En hij wilde alles

Hij wilde alles

Hij wilde de honing van de koning

Elke nieuwe maan

Hij liet me bidden

Elke ochtend

Verborgen op de achterbank, zoals Jezus

Hij zou me laten bidden

En hij was erbij toen hij alles wilde hebben

Hij wilde de honing van de koning

Zeg het

«Zelfs de zoon van god moest sterven, mijn liefste»

Zeg het maar!