It All Comes Back Someday - John Hiatt

You shot bolt upright in the middle of the dark

As she drove her motorcycle through the trailer park

A hundred miles an hour no helmet on her head

'Til that concrete drain was runnin' cherry red

Used to sit and drink coffee at the Waffle House

Had to spin up her wheels just to get it out

Now it all comes back to haunt you

Yeah, it comes back anytime it wants to

It all comes back through the holes and the cracks

Where you thought you let it slip away

Yeah, it all comes back some day

Feelin' bad about yourself, you were seven years old

So you got her in the bushes where you had some control

Tied up her hands so she couldn’t fight fair

Threw a jar of silver model car paint in her hair

After all these years does the shoe still fit?

Have you only just now started wearin' it?

The way she combed her hair

Straight across a minute where you could have died

You thought love was something that you had to hide

To survive

All those lives you thought you lived away

There ain’t a one showin' any kinda sign of decay

They’re all stacked on your head like infinity’s crown

The truth is you ain’t never lived anything down

You’re bound up forever to the blood on the trail

To the tires on the gravel to the rust on the rail

Je schoot rechtop in het midden van het donker

Terwijl ze met haar motor door het trailerpark reed

Honderd mijl per uur geen helm op haar hoofd

Tot die betonnen afvoer kersrood liep

Gebruikt om te zitten en koffie te drinken in het Waffle House

Moest haar wielen draaien om hem eruit te krijgen

Nu komt het allemaal terug om je te achtervolgen

Ja, het komt terug wanneer het maar wil

Het komt allemaal terug door de gaten en scheuren

Waar je dacht dat je het liet wegglippen

Ja, het komt allemaal terug op een dag

Voel je slecht over jezelf, je was zeven jaar oud

Dus je hebt haar in de bosjes gekregen waar je enige controle had

Ze bond haar handen vast zodat ze niet eerlijk kon vechten

Gooide een potje zilveren modelautolak in haar haar

Past de schoen na al die jaren nog steeds?

Ben je het nu pas begonnen te dragen?

De manier waarop ze haar haar kamde

Dwars door een minuut waar je had kunnen sterven

Je dacht dat liefde iets was dat je moest verbergen

Overleven

Al die levens waarvan je dacht dat je ze had weggeleefd

Er is geen enkel teken van verval

Ze zijn allemaal op je hoofd gestapeld als de kroon van de oneindigheid

De waarheid is dat je nog nooit iets hebt meegemaakt

Je bent voor altijd verbonden met het bloed op het spoor

Naar de banden op het grind naar de roest op de rail