Stur - Jennifer Rostock

Du weißt genau so gut wie ich, dass sich das gibt

Wenn sich hier und da mal was an den Gefühlen verschiebt

Doch der Jäger will jagen, das ist seine Natur

Du rufst nicht an — ich ruf nicht an.

Wir bleiben stur

Ich weiß genau so gut wie du woran du denkst

Wenn sie sich unter dir und du dich über ihr verrenkst

Warum spielst du meine Melodie auf fremder Partitur?

Du rufst nicht an — ich ruf nicht an.

Wir bleiben stur

Wir bleiben stur.

Der eine lenkt nicht ein, der andere sagt: «Das schränkt mich

ein.»

Bleibt alles offen, bleibt mir nur zu hoffen, alles renkt sich ein

Wir vergeben und vergeben, von Ergeben keine Spur

Du rufst nicht an — ich ruf nicht an.

Wir bleiben stur

Wir bleiben stur.

Man denkt das hängt oben links hinter den Rippen

Wenn es drängt, mich beengt, droht jeder Kompromiss zu kippen

Aber immer wenn es aufhört da zu drücken wo es drückt

Werd' ich verrückt, weil mir das fehlt was diese Lücken überbrückt

Du weißt genau so gut wie ich, dass sich das gibt

Wenn sich hier und da mal was an den Gefühlen verschiebt

Doch der Jäger will jagen, das ist seine Natur

Du rufst nicht an — ich ruf nicht an.

Wir bleiben stur

Und du folgst immer deiner Nase, doch warum?

Steht sie dir täglich anders läufst du dir die Beine krumm

Läufst du dir die Beine krumm gehst du schließlich in die Knie

Du rufst nicht an — ich ruf nicht an.

So klappt das nie

Wir bleiben stur.

(x24

Jij weet net zo goed als ik dat dit gebeurt

Als er hier en daar iets in de gevoelens verschuift

Maar de jager wil jagen, dat is zijn natuur

Jij belt niet - ik bel niet.

We blijven koppig

Ik weet net zo goed als jij doet wat je denkt

Wanneer zij onder je draait en jij boven haar draait

Waarom speel je mijn melodie op de partituur van iemand anders?

Jij belt niet - ik bel niet.

We blijven koppig

We blijven koppig.

De een geeft niet toe, de ander zegt: “Dat beperkt mij

a."

Als alles open blijft, kan ik alleen maar hopen dat alles tot rust komt

We vergeven en vergeven, zonder een spoor van onderwerping

Jij belt niet - ik bel niet.

We blijven koppig

We blijven koppig.

Je denkt dat hij linksboven achter de ribben hangt

Als het krap wordt, dreigt elk compromis om te kantelen

Maar wanneer het stopt met drukken waar het drukt

Ik word gek omdat ik mis wat deze kloven overbrugt

Jij weet net zo goed als ik dat dit gebeurt

Als er hier en daar iets in de gevoelens verschuift

Maar de jager wil jagen, dat is zijn natuur

Jij belt niet - ik bel niet.

We blijven koppig

En je volgt altijd je neus, maar waarom?

Als het je elke dag anders uitkomt, krom je je benen

Als je je benen buigt, buig je uiteindelijk je knieën

Jij belt niet - ik bel niet.

Zo werkt het nooit

We blijven koppig.

(x24