Mein Mikrofon - Jennifer Rostock

Keine Uhr, nur das Ticken im Ohr

Das den Takt verliert

Ich glaub, mein Ohr geht vor

(Du sagst:) Spielt Musik ein, ihre Zeit ist um

Wenn sie spricht, krümelt sie mit ihrer Meinung rum

(Du sagst:) Ich soll die Zähne mal zusammenbeißen

Mich nicht überall verteilen, sondern zusammenreißen

Ich soll mich einkriegen, klein kriegen

Heut Nacht wieder allein liegen

Bevor ich werfe erstmal einzeln jeden Stein wiegen

Ich soll die Nerven anderer Leute schonen

(Ich sag:) Keiner nimmt mir mein Mikrofon

Ich geh da hoch und streich den Himmel neu

(Du sagst:) Lass das sein, sag mal, muss das sein?

Ich geh da hoch und mach die Sterne scheu

(Du sagst:) Lass das sein, sag mal, muss das sein?

Ich bleib nachts nur meinen Träumen treu

(Du sagst:) Lass das sein, sag mal, muss das sein?

Du sagst der Ton macht die Musik und ich treff keinen Ton

Aber: Keiner nimmt mir mein Mikrofon

Du sagst, auf hohe Bäume steigt man nicht

Die Luft ist dünn und kalt

Und man verliert den Halt

Du sagst, auf hohe Bäume steigt man nicht

Aber, mehr als hohle Träume bleibt dann nicht

Spucken oder Schlucken ist wie Mucken oder Ducken

Du sitzt da wie drei Affen: Bloß nicht sprechen, hören, gucken

Du schreibst die selbe Silbe immer wieder aufs Papier

Da steht: Ja Ja Ja, aber Nein!

nicht mit mir

Kauern und Bedauern heißt Versauern im genauern

Ich will mich nicht verschanzen, ich will tanzen auf den Mauern

Du sagst, ich soll auch mal meine Stimme schonen

(Ich sag:) Keine nimmt mir mein Mikrofon

Keine Uhr, nur das Ticken im Ohr

Das den Takt verliert

Ich glaub mein Ohr geht vor

Ein Tag, ein Schlag

Und dann wird alles anders

Ich geh da hoch und streich den Himmel neu

Ich geh da hoch und mach die Sterne scheu

Geen klok, alleen het tikken in je oor

Dat verliest de beat

Ik denk dat mijn oor eerst komt

(Je zegt:) Speel muziek, hun tijd is om

Als ze spreekt, verkruimelt ze haar mening

(Je zegt:) Ik zou op mijn tanden moeten bijten

Verspreid me niet overal, raap mezelf bij elkaar

Ik word verondersteld mezelf naar beneden te krijgen, naar beneden te gaan

Vanavond weer alleen liggen

Weeg elke steen afzonderlijk voordat ik gooi

Ik word verondersteld gemakkelijk op de zenuwen van andere mensen te zijn

(Ik zeg:) Niemand pakt mijn microfoon

Ik ga daarheen en schilder de lucht opnieuw

(Je zegt:) Laat het zijn, vertel me, moet het zo zijn?

Ik ga daarheen en laat de sterren schrikken

(Je zegt:) Laat het zijn, vertel me, moet het zo zijn?

Ik blijf alleen 's nachts trouw aan mijn dromen

(Je zegt:) Laat het zijn, vertel me, moet het zo zijn?

Je zegt dat de toon de muziek maakt en ik kan geen toon raken

Maar niemand pakt mijn microfoon

Je zegt dat je niet in hoge bomen klimt

De lucht is dun en koud

En je verliest je houvast

Je zegt dat je niet in hoge bomen klimt

Maar dan blijft er niets anders over dan holle dromen

Spugen of slikken is als kauwen of bukken

Je zit daar als drie apen: gewoon niet praten, luisteren, kijken

Je schrijft steeds dezelfde lettergreep op papier

Er staat: ja, ja, maar nee!

niet met mij

Ineenkrimpen en spijt hebben betekent om preciezer te zijn

Ik wil me niet verschansen, ik wil op de muren dansen

Je zegt dat ik het ook rustig aan moet doen met mijn stem

(Ik zeg:) Niemand pakt mijn microfoon

Geen klok, alleen het tikken in je oor

Dat verliest de beat

Ik denk dat mijn oor eerst komt

Een dag, een hit

En dan zal alles anders zijn

Ik ga daarheen en schilder de lucht opnieuw

Ik ga daarheen en laat de sterren schrikken