Comme ils me font peur - Jean Leloup

Comme ils me font peur

Avec leur bonheur

Leurs sourires en cœur

Comme ils me font peur

Ah comme ils m’ennuient

Quand arrive le dimanche:

Ils traversent la Manche

Et puis vient le lundi:

Ils retroussent leurs manches

Heureux et énergiques

J’en, j’en ai d’horribles tics

Ce sera en tête à tête

Qu’ils compteront les arrêtes

Au resto le jeudi

Les enfants sont grandis

Dans un carrosse de gloire

Du matin jusqu’au soir

Et s’il y avait la guerre

Et qu’il fallait la faire

Sûr qu’ils voudraient me faire

Avaler ce bonheur

Avec un entonnoir

Glou glou c’est l’heure du boire

De mon enfant chéri

C’est l’amour de ma vie

Celui qui me sourit

Mais je ne peux rien faire

Pour couper les barreaux

De leur prison de terre

De leur amour en fer

Mais je ne peux rien faire

Pour couper les barreaux

De leur amour en fer

Comme ils me font peur

Et oui si parfois

Quand ils sont en famille

Ils ont l’air un peu plus

Un peu moins trou de suce

Un peu plus généreux

Un peu plus amoureux

N’empêche qu’ils vous tueraient

Si vous osiez changer l’horaire de la journée

Et quand leurs enfants même

Ils deviennent tout blême

Se dépèchent de partir

De leur ôter le rire

Et puis le lendemain

Ils sont tous contraints

Et je baisse les yeux

En guise d’adieu

Mais je ne peux rien faire

Pour couper les barreaux

De leur prison de terre

De leur amour en fer

Mais je ne peux rien faire

Pour couper les barreaux

De leur amour en fer

Comme ils me font peur

Hoe ze me bang maken

met hun geluk

Hun oprechte glimlach

Hoe ze me bang maken

Oh wat hebben ze me verveeld

Wanneer is zondag:

Ze steken het Kanaal over

En dan komt maandag:

Ze stropen hun mouwen op

Blij en energiek

Ik, ik heb vreselijke tics

Het zal van aangezicht tot aangezicht zijn

Dat ze de haltes zullen tellen

Donderdag in het restaurant

De kinderen zijn volwassen

In een koets van glorie

Van 's morgens tot 's avonds

Wat als er oorlog was?

En dat het moest gebeuren

Natuurlijk zouden ze me maken

Slik dit geluk door

Met een trechter

Glug glug het is tijd om te drinken

Van mijn lieve kind

Het is de liefde van mijn leven

Degene die naar me lacht

Maar ik kan niets doen

Om de tralies door te snijden

Vanuit hun aardse gevangenis

Van hun ijzeren liefde

Maar ik kan niets doen

Om de tralies door te snijden

Van hun ijzeren liefde

Hoe ze me bang maken

En ja als soms

Als ze bij familie zijn

Ze zien er een beetje meer uit

Een beetje minder zuiggat

Een beetje genereuzer

Nog een beetje verliefd

Toch zouden ze je vermoorden

Als je het aandurft om het schema van de dag te veranderen

En wanneer hun kinderen zelfs

Ze worden bleek

Haast je om te vertrekken

Om hun gelach weg te nemen

En dan de volgende dag

Ze zijn allemaal gedwongen

En ik kijk naar beneden

als afscheid

Maar ik kan niets doen

Om de tralies door te snijden

Vanuit hun aardse gevangenis

Van hun ijzeren liefde

Maar ik kan niets doen

Om de tralies door te snijden

Van hun ijzeren liefde

Hoe ze me bang maken