Crayon Ruins - Jean Grae

We flew into the rainbow of the city’s crayon ruins

The colours splashed below us, glowing in the dark

And losing meaning by the day

I’m losing my head, but still giving my heart to you

And oh, how beautiful it seemed from a distance

With the moonlight glistening in awe

Of the silence, and the stillness

And the grace of it all

He said, «The sky’s falling»

Took my hand in his, started running for the hills

Well not the literal hills

In little heels I was taking little spills along the sidewalk

People stumbling out of dive bars

I said, «What are you running for, I was having a good time

Weren’t you having a good time baby?

Won’t you slow down and talk to me?»

But he said, «We can’t slow down now, we just gotta go, babe»

We ran like we were floating on the waves of the concrete

Up East Houston, past the Bureau and the Mercury

I remember thinking, I’m glad I ordered no dessert for me

Passed the gas station, reached the steps of the F Train

Met change at the top of the stairs, I’m definitely

Confused-face emoticon

Then sighted a motorcade

We weren’t even focused on, slow fade into the sirens

Climbing, creeping down Broadway

Firemen lying on the corner of LaFayette

Fire hazard signs, we were peeping all the doorways

The environment of violence that appeared on the set

Like we were touring at the Paramount lot

Situation paramount, we turned and ran down the block

And the air raids rang out

People started running, and people started screaming

And the guns started banging from the rooftops

Bleeding civilians started to fall

The millions in New York didn’t stop to help at all

And we ran, and we ducked, and weaved behind trucks

As the storefronts in SoHo started to blow their windows

Rejected impulses, we failed to save anyone

And a stray car just missed us on the way to hit a building

We were running past some neighbors passing them their children

And oh, the city’s getting gassed from below

It’s pouring down manholes, blowing, and

Wrapping shirts around my face and screaming

I said at sunrise, meet me back in Dumbo

Looked in his eyes, kissed his lips with our guns low

Tightened my sleeves around my neck and started bookin'

Towards the bridge, headed to the planet of Brooklyn

We flew into the rainbow of the city’s crayon ruins

The colours splashed below us, glowing in the dark

And losing meaning by the day

I’m losing my head, but still giving my heart to you

And oh, how beautiful it seemed from a distance

With the moonlight glistening in awe

Of the silence, and the stillness

And the grace of it all

We vlogen in de regenboog van de krijtruïnes van de stad

De kleuren spatten onder ons, gloeiend in het donker

En met de dag betekenis verliezen

Ik verlies mijn hoofd, maar geef nog steeds mijn hart aan jou

En oh, hoe mooi leek het van een afstand

Met het maanlicht glinsterend in ontzag

Van de stilte en de stilte

En de gratie van alles

Hij zei: "De lucht valt naar beneden"

Nam mijn hand in de zijne, begon naar de heuvels te rennen

Nou, niet de letterlijke heuvels?

Op kleine hakken nam ik kleine lekkages langs het trottoir

Mensen die uit duikbars strompelen

Ik zei: "Waar loop je voor, ik heb me goed geamuseerd"

Vond je het niet leuk schat?

Wil je niet vertragen en met me praten?»

Maar hij zei: «We kunnen nu niet langzamer gaan, we moeten gewoon gaan, schat»

We renden alsof we op de golven van het beton dreven

Up East Houston, voorbij het Bureau en de Mercury

Ik herinner me dat ik dacht, ik ben blij dat ik geen dessert voor mij heb besteld

Voorbij het tankstation, bereikte de trappen van de F-trein

Met wisselgeld bovenaan de trap, dat ben ik zeker

Emoticon met verward gezicht

Toen zag ik een autocolonne

We waren niet eens gefocust op, langzaam verdwijnen in de sirenes

Klimmen, kruipen over Broadway

Brandweerlieden liggend op de hoek van LaFayette

Brandgevaarborden, we gluurden door alle deuropeningen

De gewelddadige omgeving die op de set verscheen

Alsof we aan het touren waren op de Paramount-kavel

Situatie voorop, we draaiden om en renden het blok af

En de luchtaanvallen klonken

Mensen begonnen te rennen en mensen begonnen te schreeuwen

En de geweren begonnen van de daken te bonzen

Bloedende burgers begonnen te vallen

De miljoenen in New York stopten niet om te helpen

En we renden, en we doken, en weefden achter vrachtwagens

Toen de etalages in SoHo hun ramen begonnen te blazen

Afgewezen impulsen, we hebben niemand kunnen redden

En een verdwaalde auto miste ons net op weg naar een gebouw

We renden langs een paar buren en passeerden hun kinderen

En oh, de stad wordt van beneden vergast

Het stroomt door mangaten, het waait en...

T-shirts om mijn gezicht wikkelen en schreeuwen

Ik zei bij zonsopgang, ontmoet me terug in Dumbo

Keek in zijn ogen, kuste zijn lippen met onze wapens laag

Ik spande mijn mouwen om mijn nek en begon te boeken

Op weg naar de brug, op weg naar de planeet Brooklyn

We vlogen in de regenboog van de krijtruïnes van de stad

De kleuren spatten onder ons, gloeiend in het donker

En met de dag betekenis verliezen

Ik verlies mijn hoofd, maar geef nog steeds mijn hart aan jou

En oh, hoe mooi leek het van een afstand

Met het maanlicht glinsterend in ontzag

Van de stilte en de stilte

En de gratie van alles