Death & Life - Jamie Lin Wilson

Got her legs crossed at her ankles and her purse down by her feet

She takes a look around and wonders how this came to be

The boy that’s there beside her, spittin' image of the man

Who carried all the weight and built this house with his two hands

In forty-some-odd years she never had to sleep alone

It’s been three years in November, she still ain’t bought a stone

Said «I used to be a lover but I still feel like a wife»

That’s the way that it goes in the game of death and life

A father always tries to treat a boy just like a man

And he saw his had a way to work through life with his two hands

He knew that he was dying but before his days were done

After he said all his goodbyes he asked one more thing of his son

Well his old man died in April and he went to build a box

Every nail and every board was a tear that never dropped

Then he had a baby boy born on the same day as his dad

So he took his name to give him, it’s the best thing that he had

Souls, they move in circles as the generations pass

And the old ones hold the young as though the time will never last

And the dusk leads to the dawn as the darkness brings us light

That’s the way that it goes in the game of death and life

All the children at the graveyard, they’re just jumping over rocks

And reading all the names on all the cemetery plots

They’re soaking up the sun and wondering how it feels to die

That’s the way that it goes in the game of death and life

Souls, they move in circles as the generations pass

And the young ones hold the old like it’s the only thing they have

The dusk leads to the dawn as the darkness brings us light

That’s the way that it goes in the game of death and life

That’s the way that it goes in the game of death and life

That’s the way that it goes in the game of death and life

Kreeg haar benen gekruist bij haar enkels en haar tas naar beneden bij haar voeten

Ze kijkt rond en vraagt ​​zich af hoe dit zo gekomen is

De jongen die daar naast haar staat, evenbeeld van de man

Die al het gewicht droeg en dit huis met zijn twee handen bouwde

In een jaar of veertig hoefde ze nooit alleen te slapen

Het is drie jaar geleden in november, ze heeft nog steeds geen steen gekocht

Zei: "Ik was een minnaar, maar ik voel me nog steeds een echtgenote"

Zo gaat het in het spel van dood en leven

Een vader probeert een jongen altijd net als een man te behandelen

En hij zag dat hij een manier had om met zijn twee handen door het leven te werken

Hij wist dat hij stervende was, maar voordat zijn dagen voorbij waren

Nadat hij al zijn afscheid had genomen, vroeg hij nog één ding aan zijn zoon

Nou, zijn vader stierf in april en hij ging een doos bouwen

Elke spijker en elke plank was een traan die nooit viel

Toen kreeg hij een jongetje dat op dezelfde dag als zijn vader werd geboren

Dus nam hij zijn naam om hem te geven, het is het beste wat hij had

Zielen, ze bewegen in cirkels naarmate de generaties verstrijken

En de ouderen houden de jongen vast alsof de tijd nooit zal duren

En de schemering leidt naar de dageraad terwijl de duisternis ons licht brengt

Zo gaat het in het spel van dood en leven

Alle kinderen op het kerkhof springen gewoon over rotsen

En het lezen van alle namen op alle begraafplaatsen

Ze genieten van de zon en vragen zich af hoe het voelt om te sterven

Zo gaat het in het spel van dood en leven

Zielen, ze bewegen in cirkels naarmate de generaties verstrijken

En de jongeren houden de ouderen vast alsof het het enige is dat ze hebben

De schemering leidt naar de dageraad terwijl de duisternis ons licht brengt

Zo gaat het in het spel van dood en leven

Zo gaat het in het spel van dood en leven

Zo gaat het in het spel van dood en leven