L Comme Beauté - Jacques Higelin

Tu es la beauté qui s’ignore

Oubliée dans la nuit des temps

Au fond de son île au trésor

Et qui attend le conquérant

Qui te délivrera du sort

Où t’ont jetée les impuissants

Tu es la beauté qu’on agresse

Quand elle se montre au grand jour

En abandonnant ses richesses aux déshérités de l’amour

Sans jamais attendre en retour le semblant d’une caresse

Tu es la beauté insoumise, rebelle comme un cri d’enfant

Qui brandit sa rage de vivre face à la masse des morts vivants

Sous la violence de leurs bêtises

Tu es la beauté flamboyante qui rougit le ciel au matin

Comme le sang sur la chemise du bourreau ou de l’assassin

Tu es la beauté que j’adore

Car elle m’a appris à aimer

Et à comprendre la laideur

Qui est le miroir

Où je peux contempler

Ma VE RI TE !

Jij bent de schoonheid die onbewust is

Vergeten in de nevelen van de tijd

Diep in zijn schateiland

En wie wacht op de overwinnaar?

Wie zal je van het lot verlossen?

waar de hulpelozen je hebben gegooid

Jij bent de schoonheid die we aanvallen

Als ze naar buiten komt

Door zijn rijkdom over te geven aan de onterfden van de liefde

Nooit de schijn van een streling verwachten

Jij bent de rebelse schoonheid, rebels als de kreet van een kind

Wie zwaait met zijn woede om te leven tegen de massa van de levende doden?

Onder het geweld van hun dwaasheid

Jij bent de laaiende schoonheid die de ochtendhemel rood kleurt

Zoals het bloed op het shirt van de beul of de moordenaar

Jij bent de schoonheid waar ik dol op ben

Omdat ze me leerde lief te hebben

En begrijp de lelijkheid

Wie is de spiegel?

waar ik kan kijken

Mijn waarheid !