Chanson - Jacques Higelin

Belle come une fleur qui s’ouvre

Aux premiers rayons du soleil levant

Comme ces fruits mûrs que l’on trouve

Dans les pays où le sable et le vent

Emportent le chant des nomades

J'étais qu’un voleur de femmes

Un mauvais garçon de trop

Brûlé jusqu’au fond de l'âme

Par le démon qu’elle a gravé sous ma peau

Le premier soir où je l’ai vue danser

Des larmes plein les yeux

Vois comme les étoiles

Sont indifférentes au chagrin

Au bien au mal

À la lumière du matin

Dès que nous aurons franchi

Le seuil de notre vie

Que restera-t-il de nos peines de cœur?

De nos douleurs passagères?

Aujourd’hui tu pleures

La fin d’un amour

Demain, ou dans une heure

Ce sera mon tour

D’avoir mal

Libre comme un feu qui danse

Encouragé par le souffle du vent

J’ai retrouvé mon errance

Qui m’attendait sous un ciel criblé d'étoiles

Sanglée de ténèbres et le mors aux dents

N’attendant qu’un signal

Vois comme les étoiles

Sont indifférentes au chagrin

Au bien au mal

À la lumière du matin

Dès que nous aurons franchi

Le seuil de notre vie

Que restera-t-il de nos peines de cœur?

De nos douleurs passagères?

Aujourd’hui tu pleures

La fin d’un amour

Demain, ou dans une heure

Ce sera mon tour

D’avoir mal

Mooi als een bloem die opengaat

Bij de eerste stralen van de opkomende zon

Zoals die rijpe vruchten die we vinden

In landen waar zand en wind

Draag het lied van de nomaden weg

Ik was gewoon een dief van vrouwen

Een stoute jongen te veel

Verbrand tot op de bodem van de ziel

Door de demon die ze onder mijn huid sneed

De eerste nacht dat ik haar zag dansen

tranen in je ogen

Zie als de sterren

Zijn onverschillig voor verdriet

Goed of fout

In het ochtendlicht

Zodra we oversteken

De drempel van ons leven

Wat blijft er over van ons verdriet?

Van onze voorbijgaande pijnen?

Vandaag huil je

Het einde van een liefde

Morgen, of over een uur

Het zal mijn beurt zijn

Om pijn te hebben

Vrij als een dansend vuur

Aangemoedigd door het waaien van de wind

Ik heb mijn dwaling gevonden

Wachtend op mij onder een met sterren bezaaide hemel

Vastgebonden in het donker en het bit tussen de tanden

Gewoon wachten op een signaal

Zie als de sterren

Zijn onverschillig voor verdriet

Goed of fout

In het ochtendlicht

Zodra we oversteken

De drempel van ons leven

Wat blijft er over van ons verdriet?

Van onze voorbijgaande pijnen?

Vandaag huil je

Het einde van een liefde

Morgen, of over een uur

Het zal mijn beurt zijn

Om pijn te hebben