Je suis mort qui, qui dit mieux - Jacques Higelin

J’suis mort qui, qui dit mieux

Ben mon pauv’vieux, voilà aut’chose

J’suis mort qui, qui dit mieux

Mort le venin, coupée la rose

J’ai perdu mon âme en chemin

Qui qui la r’trouve s’la mette aux choses

J’ai perdu mon âme en chemin

Qui qui la r’trouve la jette aux chiens

J’m’avais collé avec une fumelle

Ben alors ça c’est la plus belle

J’m’avais collé avec une fumelle

L’jour où j’ai brûlé mes sabots

J’lui avais flanqué un marmot

Maint’nant qu’son père est plus d’ce monde

L’a poussé ce p’tit crève la faim

Faut qu’ma veuve lui cherche un parrain

Elle lui en avait d’jà trouvé un

Eh j’ai pas les yeux dans ma poche

Elle lui en avait d’jà trouvé un

Dame faut prévoir, en cas d’besoin

C’est lui qui flanquera des taloches

A mon p’tiot pour qu’il s’tienne bien droit

C’est du joli, moi j’trouve ça moche

De cogner sur un plus p’tit qu’soi

Cela dit dans c’putain d’cimetière

J’ai perdu mon humeur morose

Jamais plus personne ne vient

M’emmerder quand je me repose

A faire l’amour avec la terre

J’ai enfanté des p’tits vers blancs

Qui me nettoient, qui me digèrent

Qui font leur nid au creux d’mes dents

Arrétez-moi si je déconne

Arrétez-moi ou passez m’voir

Sans violettes, sans pleurs ni couronnes

Venez perdre un moment d’cafard

J’vous f’rais visiter des cousins

Morts à la guerre ou morts de rien

Esprit qui vous cligne de l’oeil

Les bras tendus hors du cercueil

Aujourd’hui je vous sens bien lasse

Ne soyez plus intimidée

A mes côtés reste une place

Ne tient qu'à vous de l’occuper

Qu’est c’que tu as?

oui, le temps passe

Et le p’tit va rentrer de l'école

Dis lui q’son père a pas eu d’bol

'L a raté l’train, c'était l’dernier

Attend un peu, ma femme, ma mie

Y’a un message pour le garçon

J’ai plus ma tête, voilà qu’j’oublie

Où j’ai niché l’accordéon

P’t'être à la cave, p’t'être au grenier

Je n’aurais repos pour qu’il apprenne

Mais il est tard, sauve toi je t’aime

Riez pas du pauv’macchabé

Ceux qui ont jamais croqué d’la veuve

Les bordés d’nouilles, les tir à blanc

Qu’ont pas gagné une mort toute neuve

A la tombola des mutants

Peuvent pas savoir ce qui gigote

Dans les trous du défunt cerveau

Quand sa moitié dépose une botte de rose

Sur l’chardon du terreau

Quand sa moitié dépose une botte de rose

Sur l’chardon du terreau

Ik ben dood wie, wie zegt er beter

Nou, mijn arme oude man, hier is nog iets

Ik ben dood wie, wie zegt er beter

Dood het gif, snijd de roos

Ik verloor mijn ziel onderweg

Wie haar vindt, zet haar op het verkeerde been

Ik verloor mijn ziel onderweg

Wie het vindt, gooit het voor de honden

Ik zat vast met een fumelle

Nou, dan is dit de mooiste

Ik zat vast met een fumelle

De dag dat ik mijn hoeven verbrandde

Ik heb hem een ​​snotaap gegeven

Nu zijn vader niet meer van deze wereld is

Duwde hem deze kleine honger

Mijn weduwe moet een peetvader voor haar vinden

Ze had er al een voor hem gevonden

Hé, ik heb mijn ogen niet in mijn zak

Ze had er al een voor hem gevonden

Dame moet plannen, in geval van nood

Hij is het die de manchetten zal flankeren

Aan mijn kleintje zodat hij rechtop staat

Het is mooi, ik vind het lelijk

Op iemand kloppen die kleiner is dan jijzelf

Dat gezegd hebbende op deze verdomde begraafplaats

Ik verloor mijn humeurige bui

Nooit meer komt er niemand

Irriteer me als ik rust

Om de liefde te bedrijven met de aarde

Ik ben bevallen van kleine witte wormen

Wie maakt mij schoon, wie verteert mij

Die hun nest maken in de holte van mijn tanden

Stop me als ik aan het rommelen ben

Arresteer me of kom naar me toe

Zonder viooltjes, zonder tranen of kransen

Kom een ​​momentje kakkerlak verliezen

Ik zou je neven en nichten laten bezoeken

Dood in oorlog of dood door niets

Geest die naar je knipoogt

Armen gestrekt uit de kist

Vandaag voel ik me erg moe van je

Laat je niet meer intimideren

Aan mijn zijde blijft een plaats

Het is aan jou om het te bezetten

Wat heb je?

ja, de tijd gaat voorbij

En de kleine komt thuis van school

Zeg hem dat zijn vader geen geluk had

'Ik heb de trein gemist, het was de laatste

Wacht even, mijn vrouw, mijn liefste

Er is een bericht voor de jongen

Ik heb mijn hoofd niet meer, nu vergeet ik

Waar ik de accordeon heb genesteld

Misschien in de kelder, misschien op zolder

Ik zou niet rusten voor hem om te leren

Maar het is laat, red jezelf, ik hou van je

Lach niet om de arme stijve

Degenen die nog nooit hebben gebeten van de weduwe

De begrensde noedels, de blanco shots

Dat een gloednieuwe dood niet heeft gewonnen

Bij de mutantenloterij

Kan niet weten wat er friemelt

In de gaten van de dode hersenen

Wanneer zijn helft een bos rozen neerlegt

Op de distel van de aarde

Wanneer zijn helft een bos rozen neerlegt

Op de distel van de aarde