Jack Au Banjo - Jacques Higelin

Sous l’oeil d’un pélican schizophrène qui a fait cadeau au premier de l’an

D’un merlan à sa chienne, Jack s’entraîne à l’harmonica

Au cas où les cétacés, les baleines, les cachalots et les dauphins

Auraient besoin d’une p’tite rengain', Cap’tain Jack s’entraîne au banjo

Cet air de pas y toucher, cette fredaine, pour les indigènes et les alcoolos

Le ramène trente ans plus tôt quand Madeleine cirait son banjo

Elle a tenu dans sa vie bien des rôles, bravé la tôle, frôlé la mort

Vendu sa beauté, son corps, à des porcs triés sur le tas

C’est pour ça qu’elle envoie, quand elle danse, comme un lasso autour du soleil

Un rappel de l’enfance qui la rend de plus en plus belle

En deux mots, le courage de vivre au large des écriteaux

Sans héros, sans message, que celui de Jack au banjo

Juste une envie de rire comme un cerf-volant dans le ciel

Un appel de la vie qui la rend de plus en plus belle

Onder het oog van een schizofrene pelikaan die de eerste van het jaar een cadeautje gaf

Van wijting tot zijn teefje, Jack traint op de mondharmonica

Voor het geval walvisachtigen, walvissen, potvissen en dolfijnen

Een deuntje nodig, Kapitein Jack oefent banjo

Deze lucht van het niet aanraken, deze grap, voor de inboorlingen en de alcoholisten

Brengt het dertig jaar eerder terug toen Madeleine haar banjo waxte

Ze bekleedde vele rollen in haar leven, trotseerde de plaat, geborsteld met de dood

Verkocht haar schoonheid, haar lichaam, aan zorgvuldig uitgekozen varkens

Daarom stuurt ze, als ze danst, als een lasso rond de zon

Een herinnering aan haar kindertijd die haar steeds mooier maakt

In twee woorden, de moed om van de tekenen te leven

Zonder held, zonder boodschap, alleen die van Jack op de banjo

Ik wil gewoon lachen als een vlieger in de lucht

Een roep van het leven die het steeds mooier maakt