Belated Promise Ring - Iron & Wine

Sunday morning, my Rebecca sleepin' in with me again

There’s a kid outside the church kickin' a can

When the cedar branches twist she turns her collar to the wind

The weather can close the world within its hand

And my mother says Rebecca is as stubborn as they come

They both call to me with words I never knew

There’s a bug inside the thimble, there’s a band-aid on her thumb

And a pony in the river turning blue

They say, «Time may give you more than your poor bones could ever take»

My Rebecca says she never wants a boy

To be barefoot on the driveway as they wave and ride away

Then to run inside and curse the open door

I once gave to my Rebecca a belated promise ring

And she sold it to the waitress on a train

I may find her by the phone but with a fashion magazine

She may kiss me when her girlfriends leave again

They say, «Time may give you more than your poor bones could ever take»

I think I could never love another girl

To be free atop a tree stump and to look the other way

While she shines my mother’s imitation pearls

Sunday evenin' my Rebecca’s lost a book she never read

And the moon already fell into the sea

Saw the statues of our fathers in the courthouse flower bed

Now they blend with all the lightnin'-tattered trees

They say, «Time may give you more than your poor bones could ever take»

My Rebecca said she knew I’d want a boy

A dollar for my boardwalk red balloon to float away

She would earn a pocketful to buy me more

Dun, dun dun, dun dun

Du-dun dun dun dun dun dun

Dun, du-dun, dun du-dun

Du-dun dun dun dun dun dun

Zondagmorgen, mijn Rebecca slaapt weer bij mij in

Er is een kind buiten de kerk die een blikje schopt

Als de cedertakken draaien, draait ze haar kraag naar de wind

Het weer kan de wereld binnen zijn hand sluiten

En mijn moeder zegt dat Rebecca net zo koppig is als ze komen

Ze roepen me allebei met woorden die ik nooit heb gekend

Er zit een insect in de vingerhoed, er zit een pleister op haar duim

En een pony in de rivier die blauw wordt

Ze zeggen: «De tijd kan je meer geven dan je arme botten ooit zouden kunnen dragen»

Mijn Rebecca zegt dat ze nooit een jongen wil

Blootsvoets op de oprit staan ​​terwijl ze zwaaien en wegrijden

Om vervolgens naar binnen te rennen en de open deur te vervloeken

Ik heb mijn Rebecca ooit een late belofte ring gegeven

En ze verkocht het aan de serveerster in een trein

Misschien vind ik haar aan de telefoon, maar met een modetijdschrift

Ze mag me kussen als haar vriendinnen weer weggaan

Ze zeggen: «De tijd kan je meer geven dan je arme botten ooit zouden kunnen dragen»

Ik denk dat ik nooit van een ander meisje zou kunnen houden

Om vrij te zijn bovenop een boomstronk en de andere kant op te kijken

Terwijl ze de imitatieparels van mijn moeder laat schijnen

Zondagavond is mijn Rebecca een boek verloren dat ze nooit heeft gelezen

En de maan viel al in de zee

Zag de beelden van onze vaders in het bloembed van het gerechtsgebouw

Nu versmelten ze met alle door de bliksem aan flarden gescheurde bomen

Ze zeggen: «De tijd kan je meer geven dan je arme botten ooit zouden kunnen dragen»

Mijn Rebecca zei dat ze wist dat ik een jongen zou willen

Een dollar voor mijn rode ballon om weg te zweven

Ze zou een zak vol verdienen om meer voor me te kopen

Dun, dun dun, dun dun

Du-dun dun dun dun dun

Dun, du-dun, dun du-dun

Du-dun dun dun dun dun