Я тебя отвоюю - Ирина Аллегрова

Я тебя отвоюю у всех земель, у всех небес,

Оттого что лес — моя колыбель, и могила — лес,

Оттого что я на земле стою — лишь одной ногой,

Оттого что я о тебе спою — как никто другой.

Я тебя отвоюю у всех времен, у всех ночей,

У всех золотых знамен, у всех мечей,

Я ключи закину и псов прогоню с крыльца —

Оттого что в земной ночи я вернее пса.

Я тебя отвоюю у всех других — у той, одной,

Ты не будешь ничей жених, я — ничьей женой,

И в последнем споре возьму тебя — замолчи!

—

У того, с которым Иаков стоял в ночи.

Но пока тебе не скрещу на груди персты —

О проклятие!

— у тебя остаешься — ты:

Два крыла твои, нацеленные в эфир, —

Оттого что мир — твоя колыбель, и могила — мир!

Ik zal je terugwinnen uit alle landen, uit alle luchten,

Omdat het bos mijn wieg is en het graf een bos,

Omdat ik op de grond sta - met slechts één voet,

Omdat ik over je zal zingen - als geen ander.

Ik zal je terugwinnen van alle tijden, van alle nachten,

Alle gouden banieren, alle zwaarden,

Ik gooi de sleutels en jaag de honden van de veranda af...

Want in de aardse nacht ben ik meer waarachtig dan een hond.

Ik zal je terugwinnen van alle anderen - van die,

Jij zult niemands verloofde zijn, ik zal niemands vrouw zijn

En in het laatste dispuut zal ik je meenemen - zwijg!

—

Degene met wie Jacob in de nacht stond.

Maar totdat ik mijn vingers kruis op je borst -

O vloek!

- jij blijft - jij:

Je twee vleugels, gericht op de ether, -

Omdat de wereld je wieg is, en het graf de wereld!