Театр - Ирина Аллегрова

Я вчера побывала в театре теней

Мне казалось — я все позабыла

Тень последних шагов, тень улыбки своей

И туманные тени ошибок

Черной птицей душа ускользала в ночи

Улетала, скрываясь из вида

Как часы в тишине, чье-то сердце стучит

Только чье — мне отсюда не видно

--RF--

Но память, как усталый часовой

И на столе стоит пустой бокал

И за тебя, но не с тобой

Я выпью горечи хмельной

За те слова, что ты мне не сказал

И на ветке качалась седая луна

И дорога бежала навстречу

Кто мне скажет — зачем, обернувшись назад

Я увидела завтрашний вечер

Этот вечер нахлынул бедой и дождем

Будет занавес поднят нескоро

Мы в театре теней в одиночку живем

То ли зрители, то ли актеры

--RF--

--RF--

— «Не сказал»

— «Но я хотел., я хотел сказать,

Что я., что я…, что я люблю тебя…

Я…, я хочу тебя, я хочу быть с тобой…

Я хочу быть воздухом, которым ты дышишь

Я хочу тебя, быть в тебе, рядом всегда!»

Ik heb gisteren het schaduwtheater bezocht

Het leek me - ik vergat alles

De schaduw van de laatste stappen, de schaduw van zijn glimlach

En mistige schaduwen van fouten

Als een zwarte vogel glipte de ziel weg in de nacht

Vloog weg, uit het zicht

Als een klok in stilte klopt iemands hart

Alleen wiens - ik kan niet zien vanaf hier

--RF--

Maar het geheugen is als een vermoeide schildwacht

En op tafel staat een leeg glas

En voor jou, maar niet met jou

Ik zal bittere bitterheid drinken

Voor die woorden die je me niet vertelde

En de grijze maan zwaaide op de tak

En de weg liep naar

Wie zal mij vertellen - waarom, terugkijkend

Ik zag morgenavond

Deze avond werd overspoeld met ongeluk en regen

Het gordijn gaat niet snel op

We leven alleen in het schaduwtheater

Ofwel het publiek of de acteurs

--RF--

--RF--

- "Niet gezegd"

- "Maar ik wilde., ik wilde zeggen,

Dat ik... dat ik... dat ik van je hou...

Ik..., ik wil je, ik wil bij je zijn...

Ik wil de lucht zijn die je inademt

Ik wil dat je in je bent, altijd dichtbij!”