Сероглазый князь - Ирина Аллегрова

Я опять от тебя улетаю,

А на сердце метели метут,

«Золотая моя, золотая», —

Ты мне шепчешь в аэропорту.

Ты не спросишь, когда обратно

Прилечу, а я знаю зачем —

Чтоб рассвет перепутать с закатом

На усталом твоем плече,

На усталом твоем плече.

Прощай, мой сероглазый князь,

Нам жить придется друг без друга,

Прощай, посадка началась

На самолет «Москва — Разлука».

Прощай, мой сероглазый князь,

Нам жить придется друг без друга,

Прощай, посадка началась

На самолет «Москва — Разлука».

А когда-то мы, Кай и Герда,

Жили в розовом нашем саду.

Лепестки моей детской надежды

Облетят в аэропорту.

В жизни нет бесконечных историй,

Наши дети сыграют финал.

Я оставлю тебе свою нежность,

Чтобы ты меня помнил и ждал,

Помнил и ждал.

Ik vlieg weer van je weg

En sneeuwstormen vegen in het hart,

"Mijn gouden, gouden" -

Je fluistert tegen me op het vliegveld.

Je zult niet vragen wanneer je terug bent

Ik zal vliegen, en ik weet waarom -

Om dageraad met zonsondergang te verwarren

Op je vermoeide schouder

Op je vermoeide schouder.

Vaarwel, mijn grijsogige prins,

We zullen zonder elkaar moeten leven

Vaarwel, het instappen is begonnen

In het vliegtuig "Moskou - Scheiding".

Vaarwel, mijn grijsogige prins,

We zullen zonder elkaar moeten leven

Vaarwel, het instappen is begonnen

In het vliegtuig "Moskou - Scheiding".

En zodra wij, Kai en Gerda,

Ze woonden in onze rozentuin.

Bloemblaadjes van mijn jeugd hoop

Ze zullen overvliegen op de luchthaven.

Er zijn geen eindeloze verhalen in het leven

Onze kinderen spelen de finale.

Ik zal je mijn tederheid nalaten,

Zodat je me herinnert en wacht,

Ik herinnerde het me en wachtte.