Не нужен - Ирина Аллегрова

Осень листьями усыпала

Тротуары в нашем городе.

Уходить мне в осень выпало

Хоть на все четыре стороны.

Рвутся нити между душами,

А потом не может быть больней.

Тихо шла и молча слушала

То, что осень говорила мне.

Припев:

Отражаясь в окнах домов и в лужах,

Осень говорила красивая:

«Он тебе не нужен, не нужен, не нужен,

Не твоя судьба это, не твоя».

Шла по городу огромному,

Ветер листья с тополей срывал.

По рефлексу безусловному

Равнодушно светофор мигал.

Шла совсем одна по городу,

По асфальту шла, как по струне,

И прохожим было всё равно,

То, что осень говорила мне.

Припев:

Отражаясь в окнах домов и в лужах,

Осень говорила красивая:

«Он тебе не нужен, не нужен, не нужен,

Не твоя судьба это, не твоя».

Herfst bezaaid met bladeren

Stoepen in onze stad.

Het viel mij op om in de herfst te vertrekken

In ieder geval aan alle vier de kanten.

Draden worden verscheurd tussen zielen,

En toen kon het geen kwaad meer.

Rustig gelopen en stil geluisterd

Wat de herfst me vertelde.

Refrein:

Weerspiegeld in de ramen van huizen en in plassen,

Herfst sprak mooi:

"Je hebt hem niet nodig, je hebt hem niet nodig, je hebt hem niet nodig,

Dit is niet jouw lot, niet het jouwe."

Ik liep door de enorme stad,

De wind rukte de bladeren van de populieren.

Door reflex onvoorwaardelijk

Het verkeerslicht knipperde onverschillig.

Ik liep helemaal alleen door de stad,

Ik liep als een touw over het asfalt,

En voorbijgangers kon het niet schelen

Wat de herfst me vertelde.

Refrein:

Weerspiegeld in de ramen van huizen en in plassen,

Herfst sprak mooi:

"Je hebt hem niet nodig, je hebt hem niet nodig, je hebt hem niet nodig,

Dit is niet jouw lot, niet het jouwe."