Над пропастью во ржи - Ирина Аллегрова

1. Сколько нам идти, скажи,

По над пропастью во ржи?

Вдруг случится, что забудемся мы,

Не заметив приход зимы.

Ты смеешься и поешь, но обманывает рожь,

Бесконечностью своею пьяня,

И в пропасть меня маня.

Припев: Мы над пропастью во ржи,

Мы над пропастью во ржи,

Поцелуй, пускай сорвусь внезапно вниз.

Мы над пропастью во ржи,

Ты последний за всю жизнь

Мой каприз.

2. Смотришь сверху на меня,

В полдень душу леденя.

Пожалей меня, я просто тону

В прохладном твоем плену.

Ты смеешься и поешь, но обманывает рожь,

Бесконечностью своею пьяня,

И в пропасть меня маня.

Припев: Мы над пропастью во ржи,

Мы над пропастью во ржи,

Поцелуй, пускай сорвусь внезапно вниз.

Мы над пропастью во ржи,

Ты последний за всю жизнь

Мой каприз.

Припев: Мы над пропастью во ржи,

Мы над пропастью во ржи,

Поцелуй, пускай сорвусь внезапно вниз.

Мы над пропастью во ржи,

Ты последний за всю жизнь

Мой каприз.

Сколько нам идти, скажи,

По над пропастью во ржи?

Вдруг случится, что забудемся мы,

Не заметив приход зимы.

Вдруг случится, что забудемся мы,

Не заметив приход зимы.

Вдруг случится, что забудемся мы,

Не заметив приход зимы.

1. Hoe ver gaan we, vertel me?

Over de kloof in de rogge?

Plots gebeurt het dat we vergeten

De komst van de winter niet opmerken.

Je lacht en eet, maar rogge bedriegt,

Dronken met oneindig,

En mij in de afgrond lokken.

Koor: We zijn over de afgrond in de rogge,

We zijn over de afgrond in de rogge,

Kus, laat me plotseling vallen.

We zijn over de afgrond in de rogge,

Jij bent de laatste in je leven

Mijn gril.

2. Je kijkt op me neer,

Op de middag is de ziel bevroren.

Heb medelijden met me, ik ben gewoon aan het verdrinken

In je koele gevangenschap.

Je lacht en eet, maar rogge bedriegt,

Dronken met oneindig,

En mij in de afgrond lokken.

Koor: We zijn over de afgrond in de rogge,

We zijn over de afgrond in de rogge,

Kus, laat me plotseling vallen.

We zijn over de afgrond in de rogge,

Jij bent de laatste in je leven

Mijn gril.

Koor: We zijn over de afgrond in de rogge,

We zijn over de afgrond in de rogge,

Kus, laat me plotseling vallen.

We zijn over de afgrond in de rogge,

Jij bent de laatste in je leven

Mijn gril.

Hoe ver gaan we, vertel me

Over de kloof in de rogge?

Plots gebeurt het dat we vergeten

De komst van de winter niet opmerken.

Plots gebeurt het dat we vergeten

De komst van de winter niet opmerken.

Plots gebeurt het dat we vergeten

De komst van de winter niet opmerken.