Москвичи и москвички - Ирина Аллегрова

Над Москвой догорает закат

Отдыхает огромный город

Сквозь него мы идём наугад

Говорим невпопад, прогоняем холод

Любовью, живою водою, словно незримою нитью

Связаны были души родные

Только нынче в сухом остатке, ссоры и непонятки

Сном оказалось, нам показалось

Мы почти что чужие…

Припев:

Москвичи и москвички, поезда-электрички

Миллионы налички ночью и днём

Живёт не оглянется город-красавица,

А ведь мы сейчас, наверное, расстанемся

И оставим мечту на потом

Ну, что мне так больно сейчас

Может, ты стал моею привычкой?

Привычкой любовь не вернуть ещё раз

Костёр не разжечь отсыревшею спичкой

А, может, ошибка — и ты моя половинка

Все мое счастье, надежда в ненастье

Друг без друга страдаем, вместе тоже не можем мы

Отыскать середину, найти середину

Просто не в нашей власти…

Zonsondergang brandt boven Moskou

Een grote stad uitrusten

We gaan er willekeurig doorheen

We spreken niet op zijn plaats, verdrijven de kou

Liefde, levend water, als een onzichtbare draad

Zielen waren verbonden

Alleen nu in de bottom line, ruzies en misverstanden

Het bleek een droom te zijn, leek het ons

We zijn bijna vreemden...

Refrein:

Moskovieten en Moskovieten, elektrische treinen

Dag en nacht miljoenen contanten

De mooie stad leeft, kijkt niet achterom,

Maar nu gaan we waarschijnlijk uit elkaar

En laat de droom voor later

Nou, wat doet me nu zoveel pijn

Misschien ben je mijn gewoonte geworden?

Een gewoonte van liefde komt niet meer terug

Een vuur kan niet worden ontstoken met een vochtige lucifer

Of misschien een vergissing - en jij bent mijn zielsverwant

Al mijn geluk, hoop bij slecht weer

We lijden zonder elkaar, samen kunnen we ook niet

Zoek het midden, vind het midden

Het ligt gewoon niet in onze macht...