Un respiro - Irama

O col bacio sul collo di un’altra bottiglia che butterò giù

Che butterò giù

Con la faccia pulita e una pelle più sporca dei lividi blu

Sempre di più

Come un tattoo

Stessa terra chissà Dio se c’eri anche tu hey hey hey

Mi manchi tu questo è un déjà vu

Lo riconosco perché non piango

Quel giorno sembravo un mostro

Quel giorno è durato un anno

Le nuvole e il fango

Un prete prega bardato per farlo

Nel nome del padre del figlio dello spirito salto questa messa in scena

Me ne vado mi ricordo un lago faceva molto freddo

Ed io da solo in isolamento mentre col tempo crescevo con un’isola dentro

Se non ho più parole e non sei qui con me

Un ricordo banale è tutto ciò che resterà di te

Ringrazio il mio ego non so se mi spiego

Sono cresciuto pure senza te ma sai

Quanti tagli ormai che non saprò mai più nascondere

Con la faccia pulita e la pelle che è sporca di lividi blu

Non mi manca più il fiato ma mi manchi tu

Oggi è venerdì scrivo un po' di più

Non mi sento giù

Non mi sembro io mentre guardo in su

Stringo dentro gli occhi la tua stessa luce

Mentre un ricordo mi strappa il cuore

C'è un altro che lo ricuce

Vita toglie vita dà

Vieni su al solito bar

Fingo di aspettarti ma il ghiaccio si scioglierà

So che non tornerai e no che non tornerai

Ho ancora il biglietto per quel concerto a cui non verrai

Dammi solo un buon motivo dammene uno solo il perché

Sei partita senza dirlo a nessuno niente di che

Mi aspettavo solamente un saluto siamo io e te

A guardarci tra le nuvole e fumo

Vorrei tornare indietro solo per un addio

E dirti quel concerto era il mio

Per dirti quel concerto era il mio

Se non ho più parole e non sei qui con me

Un ricordo banale è tutto ciò che resterà di te

Of met een kus op de hals van een andere fles die ik zal neergooien

Die ik zal neergooien

Met een schoon gezicht en een viezere huid dan blauwe plekken

Meer en meer

Zoals een tatoeage

Hetzelfde land, God weet of jij daar ook was hey hey hey

Ik mis je dit is een déjà vu

Ik herken het omdat ik niet huil

Die dag zag ik eruit als een monster

Die dag duurde een jaar

De wolken en de modder

Een priester bidt in het harnas om dat te doen

In de naam van de vader van de zoon van de geest spring ik over deze enscenering

Ik ga weg. Ik herinner me dat een meer erg koud was

En ik alleen in afzondering, terwijl ik in de loop van de tijd opgroeide met een eiland erin

Als ik geen woorden meer heb en jij bent niet hier bij mij

Een alledaagse herinnering is alles wat er van je over zal blijven

Ik dank mijn ego als je begrijpt wat ik bedoel

Ik ben ook zonder jou opgegroeid, maar weet je

Hoeveel sneden nu ik nooit zal weten hoe ik het moet verbergen?

Met een schoon gezicht en een huid vol blauwe plekken

Ik mis mijn adem niet meer, maar ik mis jou

Vandaag is het vrijdag, ik schrijf wat meer

Ik voel me niet down

Ik lijk niet op mezelf als ik omhoog kijk

Ik knijp je eigen licht in mijn ogen

Terwijl een herinnering mijn hart verscheurt

Er is een ander die het hecht

Het leven neemt het leven geeft

Kom naar de gebruikelijke bar

Ik doe alsof ik je verwacht, maar het ijs zal smelten

Ik weet dat je niet zult terugkeren en nee, je zult niet terugkeren

Ik heb nog een kaartje voor dat concert waar jij niet naar toe gaat

Geef me gewoon een goede reden, geef me er maar één waarom

Je ging weg zonder iemand iets te vertellen

Ik verwachtte alleen een groet, jij en ik zijn het

Kijkend naar ons in de wolken en rook

Ik zou graag terug willen gaan, alleen voor vaarwel

En om je te vertellen dat dat concert van mij was

Om je te vertellen dat dat concert van mij was

Als ik geen woorden meer heb en jij bent niet hier bij mij

Een alledaagse herinnering is alles wat er van je over zal blijven