Puteklis - Интарс Бусулис

Kad durvis atveras, puteklis atceras

Kā bija nomiris un atkal piedzimis

Dažādi nieciņi, savādi prieciņi

Balons no ballītes, diedziņš no šallītes

Lietām pieķeros, vietām aizķeros

Tāpēc, ka tik ļoti viss man ir prātā palicis

Sirdspukstu pārsitiens, sajūtu palēciens

Te lūk tu patveries, te tu man atveries

Tagad te dzīvoju, caurvējā plīvoju

Kā laimes luteklis, atmiņu puteklis

Lietām pieķeros, vietām aizķeros

Tāpēc, ka tik ļoti viss man ir prātā palicis

Lūpas tavas smaidošās, krūtis mani gaidošās

Nē, nekas nav noticis, puteklī es pārdzimis

Kāpēc viss ir pārvērties?

Nekas vēl nav man aizmirsies

Kas vadīs šais paslēpēs?

Kas sameklēs, kur tagad mēs?

Pieskaros es spogulim, kur bija

Atspīdums tavs kā pasakā reiz bija

Kāpēc laiks tik griezīgs ir šai stāstā

Kaut apstātos bezgalīgā stāsta

Es par tevi nedomāšu

Es tam ilgi spēkus krāšu

Lietām pieķeros, vietām aizķeros

Tāpēc, ka tik ļoti viss man ir prātā palicis

Lūpas tavas smaidošās

Krūtis mani gaidošās

Nē, nekas nav noticis

Puteklī es pārdzimis

Kad durvis atveras, puteklis atceras

Kā bija nomiris un atkal piedzimis

Dažādi nieciņi, savādi prieciņi

Balons no ballītes, diedziņš no šallītes

Es par tevi nedomāšu

Es tam ilgi spēkus krāšu

Wanneer de deur opengaat, herinnert het stof zich

Hoe hij stierf en opnieuw werd geboren

Verschillende kleine dingen, vreemde genoegens

Ballon van een feestje, draad van een sjaal

Ik raak verstrikt in dingen, ik raak verstrikt in plaatsen

Omdat ik zoveel in gedachten heb

Een kloppen van de hartslag, een sprong in de zintuigen

Hier schuil je, hier sta je voor mij open

Nu woon ik hier, fladderend in de wind

Als een luit, een stof van herinneringen

Ik raak verstrikt in dingen, ik raak verstrikt in plaatsen

Omdat ik zoveel in gedachten heb

Je lippen lachen, je borsten wachten op mij

Nee, er is niets gebeurd, ik werd herboren in het stof

Waarom is alles veranderd?

Nog niets zal ik vergeten

Wie zal deze schuilplaatsen leiden?

Wie zal vinden waar we nu zijn?

Ik raakte de spiegel aan waar hij was

De reflectie was van jou zoals het was in een sprookje

Waarom de tijd zo scherp is in dit verhaal

Laten we stoppen bij het eindeloze verhaal

ik zal niet aan je denken

Ik schilder het voor een lange tijd

Ik raak verstrikt in dingen, ik raak verstrikt in plaatsen

Omdat ik zoveel in gedachten heb

Je lippen glimlachen

Borsten wachten op mij

Nee, er is niets gebeurd

Ik werd herboren in het stof

Wanneer de deur opengaat, herinnert het stof zich

Hoe hij stierf en opnieuw werd geboren

Verschillende kleine dingen, vreemde genoegens

Ballon van een feestje, draad van een sjaal

ik zal niet aan je denken

Ik schilder het voor een lange tijd