Кинцуги - Illumate

Интро: Logonaut

Эта традиция восстановления керамических изделий получила название «кинцуги»:

«kin» — золотой, «tsugi» — соединение.

В буквально смысле означает «соединять с помощью золота».

Драгоценные золотые прожилки подчёркивают,

Что у разломов имеется свой философский смысл.

Припев:

Если где не добил я,

Если где не дожал я,

Это сам оступился,

Это сам облажался,

Это сам ошибился,

Это сам оплошал я,

Это сам был дебил я,

Ведь я сам просчитался.

Это сам промахнулся,

Это сам прогадал я,

Это сам я споткнулся,

Значит, сам пострадал я.

Не туда я стремился,

Не туда я совался.

Да, тогда я разбился,

Но сейчас я собрался.

Но сейчас я собрался.

Куплет:

Тяжкий груз висел — думал, не потяну.

Так долго висел — думал, не подтянусь.

Ненавидел риск, ведь не был беспечен.

Я так сильно завис — нужен был диспетчер.

И я понимаю, что краток Kintsugi,

Но не поднимай эти жалобы всуе —

Я в здравом рассудке.

Пускай песен мало, по сути

Вам новых не хватит двух,

Но эта пара Шанг Цунгов захватит дух.

Здесь для сердец я разжёг свой пожар глаголов,

Каждый текст, знал бы ты, он мне как дорог.

В нём с раствором к осколку осколок,

А сколько в обломках живого

И близко не видят,

Но я — золотистый ретривер,

Что смотрит на них с добротой лабрадора

И знает, что всех не спасти ведь порой без разбора.

Даже тех, кто развесить готов ярлыки без разбора.

И я вкалывал много, как будто в четыре руки,

Поэтому и пишу я так часто про горы.

Сквозь столько усилий твоя родила мышь?

Но смотри, даже там завелась жизнь!

Здесь с собою смертельная битва,

Не хочешь увидеть эффекта — так лучше не пробуй.

Это дилемма Уилл Смита:

Ты либо легенда, либо ты — робот.

У каждого путь, он особый,

Мой не образцовый

И он изрубцован.

Куда приведёт в оконцове путь?

Однажды заметил я тучи свинцовей пуль.

Помню, ветер хватает и бьёт вдрызг.

Я был зол от того,

Но потом открыл золото, вот

Так и начал свой взлёт ввысь.

Зачем медь нам?

Она не дает искр.

Аутро: Logonaut

Забота и любовь, которые дарят разбитым осколкам, должны побуждать и учить нас

уважать повреждённое и испещрённое рубцами,

уязвимое и несовершенное, начиная с самих себя и тех, кто нас окружает.

Intro: Logonaut

Deze traditie van het restaureren van aardewerk werd "kintsugi" genoemd:

"kin" - gouden, "tsugi" - verbinding.

Letterlijk betekent "verbinden met de hulp van goud".

Kostbare goudaders benadrukken

Dat fouten hun eigen filosofische betekenis hebben.

Refrein:

Als ik ergens niet eindigde,

Als waar ik niet op heb gedrukt,

Het is zelf struikelde

Het is zelf fucked up

Het was zelf fout

Ik heb het zelf verpest

Ik was het die een idioot was,

Ik heb me immers zelf misrekend.

Het heeft zichzelf gemist

ik raad het zelf al

Ik was het die struikelde

Ik heb dus geleden.

Niet daar streefde ik,

Ik ging er niet heen.

Ja, toen crashte ik

Maar nu heb ik mezelf bij elkaar gebracht.

Maar nu heb ik mezelf bij elkaar gebracht.

Koppel:

Er hing een zware last - ik dacht dat ik hem niet zou trekken.

Ik hing zo lang dat ik dacht dat ik mezelf niet zou optrekken.

Hij had een hekel aan risico, omdat hij niet onvoorzichtig was.

Ik hing zo op dat ik een coördinator nodig had.

En ik begrijp dat Kintsugi kort is,

Maar vat deze klachten niet tevergeefs op -

Ik ben gezond van geest.

Laat er eigenlijk maar weinig liedjes zijn

Twee nieuwe zijn niet genoeg voor jou,

Maar dit paar Shang Tsungs zal je de adem benemen.

Hier voor harten ontstak ik mijn vuur van werkwoorden,

Elke tekst, als je eens wist, is me dierbaar.

Daarin, met een oplossing voor een fragment, een fragment,

En hoeveel in het wrak van de levenden?

En ze zien niet dichtbij

Maar ik ben een golden retriever

Wat kijkt ze aan met de vriendelijkheid van een labrador

En hij weet dat je niet iedereen kunt redden, want soms lukraak.

Zelfs degenen die lukraak kant-en-klare labels ophangen.

En ik werkte hard, als in vier handen,

Daarom schrijf ik zo vaak over bergen.

Door zoveel moeite ben je bevallen van een muis?

Maar kijk, ook daar begon het leven!

Hier is een dodelijke strijd met mij,

Als je het effect niet wilt zien, kun je het beter niet proberen.

Dit is het dilemma van Will Smith:

Je bent een legende of je bent een robot.

Elk pad, het is speciaal,

De mijne is niet voorbeeldig

En hij heeft littekens.

Waar zal het pad uiteindelijk naar toe leiden?

Op een keer zag ik wolken loden kogels.

Ik herinner me de wind grijpt en slaat op de grond.

ik was boos over

Maar toen ontdekte hij goud, hier

En zo begon de klim.

Waarom hebben we koper nodig?

Ze geeft geen vonken.

Outro: Logonaut

De zorg en liefde die aan gebroken fragmenten wordt gegeven, zou ons moeten bemoedigen en leren

respecteer de beschadigde en gehavende,

kwetsbaar en onvolmaakt, te beginnen bij onszelf en de mensen om ons heen.