Бедуин - Illumate

Я в пустыне, кишащей людьми

К той бреду, что спасёт меня в зной

Я ищу свой прохладный родник,

Но он снова за тем вот холмом

Может, в будущем я и напьюсь,

Но пока только краткий ночлег

В том оазисе, что множит грусть

И я двигаюсь в путь, но зачем?

Мне пресытил пейзаж этих дюн

Ноги вязнут в горячих песках

Ты прости, иногда я сдаюсь…

Чтобы снова продолжить искать

Я бедней, чем любой бедуин,

Но богаче, чем правящий шейх

Всё потратить готов на других

Что с рожденья копил я в себе

И я знаю, нас много таких

Кто годами глотает лишь пыль

Не услышать им наших молитв:

Одиночество нам — монастырь

Потому мы скитальцы навек

Уготован нам горький вояж

Иногда переходим на бег

Чтоб понять, это был лишь мираж

Что понять, наша участь одна:

Обжигаясь, нести сквозь пески

Без надежд на счастливый финал

Своё сердце, что полно тоски

Я в пустыне, кишащей людьми

К той бреду, что спасёт меня в зной

Я так жажду напиться любви,

Но внутри только плещется боль

Ik ben in een woestijn vol met mensen

Naar dat delirium dat me zal redden in de hitte

Ik ben op zoek naar mijn koele lente,

Maar hij is weer achter die heuvel

Misschien word ik in de toekomst dronken

Maar voorlopig maar een korte overnachting

In die oase die verdriet vermenigvuldigt

En ik ben onderweg, maar waarom?

Ik heb genoeg van het landschap van deze duinen

Voeten komen vast te zitten in heet zand

Vergeef me, soms geef ik het op...

Om opnieuw te blijven zoeken

Ik ben armer dan welke bedoeïen dan ook

Maar rijker dan de heersende sjeik

Klaar om alles aan anderen uit te geven

Wat heb ik in mezelf verzameld sinds mijn geboorte?

En ik weet dat we met velen zijn

Wie slikt jarenlang alleen maar stof

Hoor ze niet onze gebeden:

Eenzaamheid is een klooster voor ons

Omdat we voor altijd zwervers zijn

Een bittere reis is voor ons voorbereid

Soms gaan we hardlopen

Om te begrijpen, het was maar een luchtspiegeling

Wat te begrijpen, ons lot is er één:

Brandend, draag door het zand

Geen hoop op een happy end

Je hart, dat vol verlangen is

Ik ben in een woestijn vol met mensen

Naar dat delirium dat me zal redden in de hitte

Ik heb zo'n dorst om liefde te drinken

Maar alleen pijn spat naar binnen