Садовник - Игорь Николаев

Едва глаза я в детстве открывал,

Когда сменял пришедший день луну,

Со всех я ног бежал, бежал, бежал,

Про всё забыв, к открытому окну.

А там играл садовник

На золочёной скрипке,

И мне на подоконник

Бросал её улыбки.

Припев:

Садовник, садовник,

Играй, играй, играй,

Но музыку детства,

Смотри, не забывай.

Садовник, садовник,

Играй, играй, играй,

Но музыку детства,

Смотри, не забывай.

Не забывай.

Казалось мне, что будет так всегда,

Картины снов бесхлопотно смотрел.

Но только вдруг однажды из окна,

Увидел я, что сад наш опустел.

А там играл садовник

На золочёной скрипке,

И мне на подоконник

Бросал её улыбки.

Припев:

Садовник, садовник,

Играй, играй, играй,

Но музыку детства,

Смотри, не забывай.

Садовник, садовник,

Играй, играй, играй,

Но музыку детства,

Смотри, не забывай.

Zodra ik mijn ogen opende in mijn kindertijd,

Toen de dag kwam om de maan te vervangen,

Van alle benen rende ik, rende, rende,

Alles vergeten, naar het open raam.

En de tuinman was daar aan het spelen

Op een vergulde viool

En ik op de vensterbank

Toverde haar glimlach.

Refrein:

tuinman, tuinman,

Spelen, spelen, spelen

Maar de muziek van de kindertijd

Kijk, vergeet het niet.

tuinman, tuinman,

Spelen, spelen, spelen

Maar de muziek van de kindertijd

Kijk, vergeet het niet.

Vergeet niet.

Ik dacht dat het altijd zo zou zijn

Foto's van dromen probleemloos bekeken.

Maar slechts plotseling op een dag vanuit het raam,

Ik zag dat onze tuin leeg was.

En de tuinman was daar aan het spelen

Op een vergulde viool

En ik op de vensterbank

Toverde haar glimlach.

Refrein:

tuinman, tuinman,

Spelen, spelen, spelen

Maar de muziek van de kindertijd

Kijk, vergeet het niet.

tuinman, tuinman,

Spelen, spelen, spelen

Maar de muziek van de kindertijd

Kijk, vergeet het niet.