Прощай, Наташка - Игорь Николаев

Мне бы лучше бы тебя бросить,

В шумном городе моём осень,

И уж не остановить проседь моих волос.

Взрослый дядька по ночам плачет,

Впрочем, вряд ли это что значит.

Это значит, что моё счастье, увы, не сбылось,

Не сбылось…

Припев:

Прощай, прощай, Наташка!

Прощай, прощай…

Прощай, прощай, лихом не поминай!

Прощай, прощай, Наташка!

Прощай, прощай…

Но, может быть, позвонишь невзначай…

Может, с возрастом сдают нервы,

Не хватает сил уйти первым,

Не хватает сил понять сердцем, что всё позади.

Боже, как же это всё просто,

Так легли у нас тобой звёзды,

Что нельзя тебе сказать просто:

«Не уходи… Не уходи!!.»

Припев:

Прощай, прощай, Наташка!

Прощай, прощай…

Прощай, прощай, лихом не поминай!

Прощай, прощай, Наташка!

Прощай, прощай…

Но, может быть, позвонишь невзначай…

Ik verlaat je liever

In mijn luidruchtige stad is het herfst,

En ik kan het grijzen van mijn haar niet stoppen.

Een volwassen oom huilt 's nachts,

Dit stelt echter nauwelijks iets voor.

Dit betekent dat mijn geluk helaas niet uitkwam,

Niet uitgekomen...

Refrein:

Vaarwel, vaarwel, Natasja!

Tot ziens…

Vaarwel, vaarwel, herinner me niet onstuimig!

Vaarwel, vaarwel, Natasja!

Tot ziens…

Maar misschien bel je toevallig...

Misschien verliezen ze met het ouder worden hun zenuwen,

Niet sterk genoeg om eerst te vertrekken,

Er is niet genoeg kracht om met het hart te begrijpen dat alles achter de rug is.

God, hoe eenvoudig is het

Dus de sterren gaan bij je liggen,

Wat kun je niet gewoon zeggen:

"Ga niet... Ga niet!!."

Refrein:

Vaarwel, vaarwel, Natasja!

Tot ziens…

Vaarwel, vaarwel, herinner me niet onstuimig!

Vaarwel, vaarwel, Natasja!

Tot ziens…

Maar misschien bel je toevallig...