Corso Trieste - I Cani, Gazebo Penguins

Padri stanchi tornano a casa dal lavoro in moto

È quasi buio soltanto luci verdi e rosse ed arancioni e gialle

E sotto gli alberi non fanno luce neanche quelle

Ho 15 anni e con le mani in tasca sto tornando a casa anch’io

E in faccia ho freddo mentre sotto alla mia giacca sudo

E ho un groppo in gola ma non so perché

Adesso non ricordo più perché

Ricordo solo che avevo la stessa

Faccia da cazzo dei pischelli che ora vedo in giro

Da vero duro con problemi seri

Ti giuro è l’unica, davvero l’unica

L’unica vera nostalgia che ho

Vermoeide vaders rijden naar huis van hun werk op hun motorfietsen

Het is bijna donker alleen groene en rode en oranje en gele lichten

En onder de bomen ook niet

Ik ben 15 jaar en met mijn handen in mijn zakken ga ik ook naar huis

En mijn gezicht is koud terwijl ik zweet onder mijn jas

En ik heb een brok in mijn keel, maar ik weet niet waarom

Nu weet ik niet meer waarom

Ik herinner me net dat ik hetzelfde had

Verdomd gezicht van de kinderen die ik nu om me heen zie

Als een echte stoere vent met serieuze problemen

Ik zweer het je, het is de enige, echt de enige

De enige echte nostalgie die ik heb