Sparire - I Cani

Quello che non mi fa addormentare non è il sociale

Non è il triste destino che attende questo mondo cane

Ma è un brivido lucido e nero come di seta

Una scossa dal cuore alla pelle, un buio omega

Quello che non mi fa addormentare non è il capitale

Non è il triste destino che attende questo mondo cane

È la polvere che sta aspettando il mio ritorno

Ma dal blu e dai gabbiani mi accorgo che si fa giorno

E stavolta quando chiuderò gli occhi non voglio sognare

Voglio un po' di silenzio, un momento per non pensare

E stavolta quando chiuderò gli occhi non voglio sognare

Perché pure a sparire ci si deve abituare

Wat me niet in slaap laat vallen, is niet het sociale

Het is niet het droevige lot dat deze hondenwereld wacht

Maar het is een glanzende, zijdezwarte rilling

Een schok van het hart op de huid, een donkere omega

Wat me niet in slaap brengt, is geen kapitaal

Het is niet het droevige lot dat deze hondenwereld wacht

Het is het stof dat op mijn terugkeer wacht

Maar vanuit het blauw en de meeuwen realiseer ik me dat het dag is

En deze keer als ik mijn ogen sluit, wil ik niet dromen

Ik wil wat stilte, een moment om niet na te denken

En deze keer als ik mijn ogen sluit, wil ik niet dromen

Omdat je ook moet wennen aan het verdwijnen