Stolen - Huis

I was not aware of that

That was not supposed to be my path

And nobody told me

I was lost at sea

My diamond was stolen

The one that could not be replaced

It left me an injury

A weapon inflicted on me

A sun devoid of his rays

Leafless trees in May

What if I want to die

What if I always cry

The wound of a heated blade

Soreness that does not fade

I was left behind the curtain

In the darkness, in vain

My pain is no cure for my doubts

My tears are not warm

You just arrived

And already seems to be leaving

A wound that will not heal

Through which escaped

All my tears

Now nothing can make me cry, no nothing can make me cry

But quietly

Everything is back, slowly

My despair faded

And my soul calmed down

A bitter taste journey

A ghost that came too quick

I was falling down

A brain meltdown

Lost and haggard looks

Your hand in mine

A gesture of healing

That makes me sing

I’m afraid of relapse

It will always dwell

I’m afraid of myself

Why I fell

But now, where am I?

Feel sad, but I don’t know why

Give me keys of wisdom

I sadly feel a schism

My mind, between emotion and reason

I have to be careful with some decision

The blindness of all my fears

Dazzled only by a tear

I open my arms, totally destitute

Here is my heart, with all my doubts

In the distance, I hear a flute

Perhaps the sign of appeasement

My head between the jaws of a vise

It will be hard to overcome

Don’t worry, I will succeed

Your confidence is all I need

In the distance, I hear a flute

I open my arms, totally destitute

Don’t worry, I will succeed

Your confidence is all I need

In the distance, I hear a flute

I open my arms, totally destitute

Don’t worry, I will succeed

Your confidence is all I need

Dat wist ik niet

Dat had niet mijn pad moeten zijn

En niemand heeft het me verteld

Ik was verdwaald op zee

Mijn diamant is gestolen

Degene die niet kon worden vervangen

Ik heb er een blessure aan overgehouden

Een wapen dat mij is toegebracht

Een zon verstoken van zijn stralen

Bladloze bomen in mei

Wat als ik dood wil?

Wat als ik altijd huil?

De wond van een verwarmd mes

Pijn die niet vervaagt

Ik bleef achter het gordijn

In de duisternis, tevergeefs

Mijn pijn is geen remedie voor mijn twijfels

Mijn tranen zijn niet warm

Je bent net aangekomen

En lijkt al te vertrekken

Een wond die niet geneest

waardoor ontsnapte

Al mijn tranen

Nu kan niets me aan het huilen maken, nee niets kan me aan het huilen maken

Maar stil

Alles is terug, langzaam

Mijn wanhoop vervaagde

En mijn ziel kalmeerde

Een bittere smaakreis

Een geest die te snel kwam

Ik viel naar beneden

Een hersensmelting

Verloren en verwilderde blikken

Jouw hand in de mijne

Een gebaar van genezing

Dat laat me zingen

Ik ben bang voor een terugval

Het zal altijd blijven wonen

Ik ben bang voor mezelf

Waarom ik viel?

Maar waar ben ik nu?

Voel me verdrietig, maar ik weet niet waarom

Geef me sleutels van wijsheid

Ik voel helaas een schisma

Mijn geest, tussen emotie en rede

Ik moet voorzichtig zijn met een beslissing

De blindheid van al mijn angsten

Alleen verblind door een traan

Ik open mijn armen, totaal berooid

Hier is mijn hart, met al mijn twijfels

In de verte hoor ik een fluit

Misschien het teken van verzoening

Mijn hoofd tussen de kaken van een bankschroef

Het zal moeilijk te overwinnen zijn

Maak je geen zorgen, het gaat me lukken

Jouw vertrouwen is alles wat ik nodig heb

In de verte hoor ik een fluit

Ik open mijn armen, totaal berooid

Maak je geen zorgen, het gaat me lukken

Jouw vertrouwen is alles wat ik nodig heb

In de verte hoor ik een fluit

Ik open mijn armen, totaal berooid

Maak je geen zorgen, het gaat me lukken

Jouw vertrouwen is alles wat ik nodig heb