Memories - Huis

I remember you sitting by yourself lost in your thoughts

I remember you giving back occasional smile

Memories conjuring mixed emotions

I remember you singing opera as a joke

I remember you drawing cartoons on a newspaper

Memories conjuring mixed emotions

Back it’s all so superficial since I never really knew you

It’s all so superficial i never really knew you

I was undoubtedly linked to you

But I always felt so disconnected

The good moments were so few

And you were too far to ever be redirected

I remember you coming home some kind of mist in your eyes

I remember you lost in your artificial paradise

Memories conjuring mixed emotions

Back it’s all so superficial since i never really knew you

Just floating on the surface

I never really knew you

I was undoubtedly linked to you

But I always felt so disconnected

The good moments were so few

And you were too far to ever be redirected

I wonder if there was any guilt

For depriving us

Of moments to cherish

Of memories to hold on to

For pushing us away

Now I sometimes wonder how it could have been

Now I look back and understand

The only thing remaining

A father and a son

And forgiveness

Forgiveness

Forgiveness …

Ik herinner me dat je alleen zat, verzonken in je gedachten

Ik herinner me dat je af en toe een glimlach teruggaf

Herinneringen die gemengde gevoelens oproepen

Ik herinner me dat je opera voor de grap zong

Ik herinner me dat je tekenfilms tekende op een krant

Herinneringen die gemengde gevoelens oproepen

Terug is het allemaal zo oppervlakkig omdat ik je nooit echt heb gekend

Het is allemaal zo oppervlakkig dat ik je nooit echt heb gekend

Ik was ongetwijfeld aan jou gelinkt

Maar ik voelde me altijd zo losgekoppeld

Er waren zo weinig goede momenten

En je was te ver om ooit te worden omgeleid

Ik herinner me dat je thuiskwam met een soort mist in je ogen

Ik herinner me dat je verdwaalde in je kunstmatige paradijs

Herinneringen die gemengde gevoelens oproepen

Terug is het allemaal zo oppervlakkig omdat ik je nooit echt heb gekend

Gewoon op het oppervlak drijven

Ik heb je nooit echt gekend

Ik was ongetwijfeld aan jou gelinkt

Maar ik voelde me altijd zo losgekoppeld

Er waren zo weinig goede momenten

En je was te ver om ooit te worden omgeleid

Ik vraag me af of er schuld was

Om ons te beroven

Van momenten om te koesteren

Van herinneringen om aan vast te houden

Om ons weg te duwen

Nu vraag ik me soms af hoe het had kunnen zijn

Nu kijk ik terug en begrijp ik

Het enige dat overblijft

Een vader en een zoon

en vergeving

Vergiffenis

vergeving …