Abandoned - Huis

I’m alone, in the middle of nowhere

I can’t do anything, it’s unfair

A hand passes through my hair

The illusion is perfect, I was abandoned

A broken lace, worn out by time

Autumn rain and unpleasant breeze

The roof is blown, the walls collapse

Under my feet, too many traps

What if I ask you for help

Will I make this request in vain

I feel this wind on my face

He steals from me what I am

An intense coldness stabs my flesh

Weakening all my vital signs

My faith is strangely fading

A curtain falling on an old theater stage

In the distance, an apocalyptic view

For all those who seek the truth

I stretch out my arm, take my hand

But I’m alone, no one still understand

I was born in a no man’s land

That was the best that I could stand

It looks like a conspiracy

It was not like it should be

I believe in the healing of soul

Even when approaching a black hole

Still have no cure for that

Will have to wait for the aftermath

So alone among the crowd

Still stuck under storm clouds

A pebble lost on a sandy beach

A goal that I will not reach

A refrain obsessing me

A distress that nobody can see

They all look elsewhere

But no one seems to beware

In front of this clear sky

Lying in grass in autumn

Thinking about a last goodbye

Good times are forgotten

But what about a new chance

What about one last try

What about a last dance (sur le guide je dis chance, mais c’est bien dance !)

Yes, in a blink of an eye

I’m alone, abandoned

A long road stretches before me

I have no choice

I have to go

I’ll do it for you

I will do it forever

I have no choice, forever

Ik ben alleen, in het midden van nergens

Ik kan niets doen, het is oneerlijk

Er gaat een hand door mijn haar

De illusie is perfect, ik werd in de steek gelaten

Een gebroken veter, versleten door de tijd

Herfstregen en onaangenaam briesje

Het dak is opgeblazen, de muren zijn ingestort

Onder mijn voeten, te veel vallen

Wat als ik je om hulp vraag?

Zal ik dit verzoek tevergeefs doen?

Ik voel deze wind op mijn gezicht

Hij steelt van mij wat ik ben

Een intense kou steekt in mijn vlees

Al mijn vitale functies verzwakken

Mijn geloof vervaagt vreemd genoeg

Een gordijn valt op een oud theaterpodium

In de verte een apocalyptisch uitzicht

Voor iedereen die de waarheid zoekt

Ik strek mijn arm uit, pak mijn hand

Maar ik ben alleen, niemand begrijpt het nog

Ik ben geboren in een niemandsland

Dat was het beste dat ik kon uitstaan

Het lijkt op een samenzwering

Het was niet zoals het zou moeten zijn

Ik geloof in de genezing van de ziel

Zelfs bij het naderen van een zwart gat

Heb daar nog steeds geen remedie voor

Zal moeten wachten op de nasleep

Zo alleen tussen de menigte

Nog steeds vast onder onweerswolken

Een kiezelsteen verloren op een zandstrand

Een doel dat ik niet zal bereiken

Een refrein dat me obsedeert

Een nood die niemand kan zien

Ze kijken allemaal ergens anders

Maar niemand lijkt op te passen

Voor deze heldere hemel

Liggend in het gras in de herfst

Denkend aan een laatste afscheid

Goede tijden worden vergeten

Maar hoe zit het met een nieuwe kans?

Wat dacht je van een laatste poging?

Wat dacht je van een laatste dans (sur le gids je dis kans, mais c'est bien dance!)

Ja, in een oogwenk

Ik ben alleen, verlaten

Een lange weg strekt zich voor me uit

Ik heb geen keus

Ik moet gaan

Ik zal het voor je doen

Ik zal het voor altijd doen

Ik heb geen keus, voor altijd