Under Neon - Hue & Cry

A light is falling on schoolkid lovers

Cold and blue as their eyes and hands

He’ll remember — but she will imagine

That moonshine fell on a handsome man

He’s underneath the grid and lattice

A burning office constellation

And there’s a strip that’s flickering madly

He concentrates with desperation

Under neon, under neon

I have lived and I have died

Under neon, under neon

I have passed my precious time

Under neon, I pass my time

I stare upon the city’s horror

Tracing out its symmetry

The local council’s hypnotist

Has turned the street lights on for me

There’s no escaping poetry

It finds you as you are in despair

And neon claws out the city’s darkness

As you close your eyes and you turn away

Under neon, under neon

I have lived and I have died

Under neon, under neon

I have passed my precious time

Under neon, I pass my time

A light is falling on schoolkid lovers

It’s cold and blue as their eyes and hands

He’ll remember — but she’ll imagine

That moonshine fell on a handsome man

Under neon, under neon

I have lived and I have died

Under neon, under neon

I have passed my precious time

Under neon, I pass my time

Under neon, I pass my time

Under neon

Moonshine fell on a handsome man

Under neon, under neon

Moonshine feel on a handsome man

Under neon, under neon

Poetry is at least worth finding

Er valt een licht op de liefhebbers van schoolkinderen

Koud en blauw als hun ogen en handen

Hij zal het zich herinneren, maar zij zal het zich voorstellen

Die maneschijn viel op een knappe man

Hij is onder het raster en rooster

Een brandende kantoorconstellatie

En er is een strip die waanzinnig flikkert

Hij concentreert zich wanhopig

Onder neon, onder neon

Ik heb geleefd en ik ben gestorven

Onder neon, onder neon

Ik heb mijn kostbare tijd gepasseerd

Onder neon breng ik mijn tijd door

Ik staar naar de verschrikking van de stad

Zijn symmetrie opsporen

De hypnotiseur van de gemeente

Heeft de straatverlichting voor mij aangezet

Er is geen ontkomen aan poëzie

Het vindt je zoals je in wanhoop bent

En neon klauwt uit de duisternis van de stad

Als je je ogen sluit en je afwendt

Onder neon, onder neon

Ik heb geleefd en ik ben gestorven

Onder neon, onder neon

Ik heb mijn kostbare tijd gepasseerd

Onder neon breng ik mijn tijd door

Er valt een licht op de liefhebbers van schoolkinderen

Het is koud en blauw als hun ogen en handen

Hij zal het zich herinneren, maar zij zal het zich voorstellen

Die maneschijn viel op een knappe man

Onder neon, onder neon

Ik heb geleefd en ik ben gestorven

Onder neon, onder neon

Ik heb mijn kostbare tijd gepasseerd

Onder neon breng ik mijn tijd door

Onder neon breng ik mijn tijd door

onder neon

Moonshine viel op een knappe man

Onder neon, onder neon

Moonshine-gevoel bij een knappe man

Onder neon, onder neon

Poëzie is op zijn minst het vinden waard