Seventeen - Hey Rosetta!

We watch the land*

And imagine our bodies buried within

All the blurring green

Imagine our bodies hovering

We’re always on the edge

We’re always on the edge of something bigger than this.

Said: I ain’t married yet,

Not some marionette,

I cut my strings and i went wandering

Between two poles

One was dirt and the other was gold

They push and pull

If one is evil is the other one good?

Is it good?

Cause we’re always on the edge

We’re always on the edge of something bigger than this

Cause we’re always on the edge

We’re always on the edge of some impossible trick

I spit my piece

The words are sweet

But they hardly speak

So I shut my teeth and I won’t say anything

I’m losing you.

I can see it.

I’m losing you.

I can see it.

I can see it.

I can see through.

the thin skin’s moving.

I can see through it.

Like a loose balloon, I am lost and loving the view

We kijken naar het land*

En stel je voor dat onze lichamen erin begraven zijn

Al het vervagende groen

Stel je voor dat ons lichaam zweeft

We zijn altijd op het randje

We staan ​​altijd aan de rand van iets groters dan dit.

Zei: ik ben nog niet getrouwd,

Niet een of andere marionet,

Ik sneed mijn snaren door en ik ging dwalen

Tussen twee polen

De ene was vuil en de andere was goud

Ze duwen en trekken

Als de ene slecht is, is de andere dan goed?

Is het goed?

Omdat we altijd op het randje zitten

We staan ​​altijd aan de rand van iets groters dan dit

Omdat we altijd op het randje zitten

We staan ​​altijd op het randje van een onmogelijke truc

Ik spuug mijn stuk

De woorden zijn lief

Maar ze spreken nauwelijks

Dus ik houd mijn tanden en ik zal niets zeggen

Ik verlies je.

Ik kan het zien.

Ik verlies je.

Ik kan het zien.

Ik kan het zien.

Ik kan er doorheen kijken.

de dunne huid beweegt.

Ik kan er doorheen kijken.

Als een losse ballon ben ik verdwaald en geniet ik van het uitzicht