Parson Brown [Upirngaangutuq Iqalunni] - Hey Rosetta!

Couldn’t shake the cold away

A year alone, stock still and stuck in snow

Two black eyes, this phony smile

My senses dead, my body bent in ice

Then you took off your winter clothes

And you leaned against with your eager innocence

My brittle knotted wrists twitched

Reaching out for it

When we’re running from the hospital, don’t stop.

don’t stop

Though the guards’ll call, and the cops’ll come, don’t stop.

don’t stop

They do not know us.

we don’t stop because of our love.

our love

And we don’t need their law, like the paper it’s written on, it will fade.

it will melt away

Like snow, it runs to the river below

Kon de kou niet van zich afschudden

Een jaar alleen, voorraad nog steeds en vast in de sneeuw

Twee zwarte ogen, deze nep-glimlach

Mijn zintuigen zijn dood, mijn lichaam gebogen in ijs

Toen deed je je winterkleren uit

En je leunde tegen met je gretige onschuld

Mijn broze geknoopte polsen trilden

Er naar streven

Als we wegrennen van het ziekenhuis, stop dan niet.

stop niet

Hoewel de bewakers zullen bellen en de politie zal komen, stop niet.

stop niet

Ze kennen ons niet.

we stoppen niet vanwege onze liefde.

onze liefde

En we hebben hun wet niet nodig, zoals het papier waarop het is geschreven, het zal vervagen.

het zal wegsmelten

Net als sneeuw loopt het naar de rivier beneden